خوردگی بتن آرمه

خوردگی بتن آرمه در نتیجه اکسیژن، رطوبت، یون های خورنده و شرایط محیطی پیچیده بتن است که باعث شکسته شدن فیلم اکسیدی در سطح فولاد می شود. بتن مسلح شده با آرماتورهای فولادی، جزء پرمصرف ترین مصالح کاربردی در صنایع بزرگ از قبیل عمران و شهرسازی، راه سازی، اسکله ها و بنادر، تیرهای انتقال برق هستند. در متالوژی، بتن مسلح به عنوان یک ماده کامپوزیت مطرح است. زمینه و ماتریس این کامپوزیت بتن بوده و نقش فایبر یا مسلح کننده را آرماتورهای فولادی به عهده دارند.

فولاد در برابر مشکلات ناشی از خوردگی خسارت پذیر بوده و تمامی سازه های فولادی مدفون در خاک، غوطه ور در آب، سازه های فولادی در تماس با محیط های خورنده ازاین معضل رنج برده اند. آرماتورهای فولادی بکار رفته در بتن مسلح نیز از این امر مستثنی نبوده و همواره با این مشکل گریبان گیر بوده اند. جهت کاهش خسارات ناشی از مسائل خوردگی در تخریب بتن، لازم است تا عوامل خورنده تحت کنترل درآیند.

روش های مختلف جلوگیری از خوردگی و نفوذ یون های مزاحم و خورنده، جزء این عوامل هستند که بکارگیری هر یک از آنها، صنعت را در مقابله با مشکل خوردگی بتن یاری خواهد کرد. در اجرای یک قطعه بتنی می توان به نحوی عمل نمود که از خوردگی زودرس میلگردها جلوگیری کرد و به عبارتی شروع خوردگی را به تأخیر انداخت و شدت (آهنگ) خوردگی را کند نمود. هم چنین با انجام برخی اقدامات ممکن است باعث تسریع در خوردگی و کاهش زمان شروع فعالیت خوردگی شد.

بتن آرمه (Reinforced concrete structures)

بتن آرمه یک ماده کامپوزیت است که در آن استحکام کششی و انعطاف پذیری پایین بتن از طریق گنجاندن آرمه (تقویت کننده ها) خنثی است. آرمه، میله های فولادی تقویت کننده ( میلگرد) هستند. طرح های کلی آرمه، به طور کلی به منظور مقاومت در برابر تنش های کششی در مناطق خاصی از بتن که ممکن است موجب شکست غیر قابل قبول در بتن یا شکست ساختاری شود، طراحی شده است.

بتن مسلح مدرن می تواند شامل مواد تقویت کننده مختلفی از جنس فولاد، پلیمرها و مواد کامپوزیت متناوب برای ایجاد پیوستگی باشد. همچنین بتن آرمه به منظور بهبود رفتار ساختار نهایی تحت فشار کار است. یکی از عوامل اصلی تخریب سازه ‏های بتن آرمه، خوردگی آرماتورهای مسلح کننده آن است.