شیارشدگی، خرابی های طولی به صورت کانال در مسیر چرخ وسایل نقلیه هستند که در سطح روسازی قابل مشاهده هستند. در مواردی که شدت این نوع خرابی زیاد باشد، به صورت بالازدگی (برآمدگی آسفالت) در لبه های شیار قابل مشاهده است.در مخلوط آسفالت سرد، ضعف در هوادهی مخلوط یا عمل آوری نامناسب، از جمله علل اصلی بروز شیار هستند. لذا به منظور جلوگیری از بروز این نوع خرابی در لایه آسفالتی سرد، اقدامات زیر ضروری است.
انجام عمل هوادهی مخلوط آسفالت سرد که عمل اختلاط قیر و مصالح سنگی در محل برای آن صورت می پذیرد. این عمل با زیر و رو کردن آسفالت سرد توسط ماشین آلات راهسازی نظیر لودر انجام می شود. هوادهی به تبخیر آب اضافی در مخلوط کمک کرده و روند افزایش مقاومت در مخلوط را تسریع می کند.
عمل آوری (ممنوعیت عبور ترافیک از سطح راه) مخلوط آسفالت سرد فرآیندی است که در آن پس از مرحله شکست، آب اضافی مخلوط و یا هرگونه حلالی در آن تبخیر و به مرور زمان مخلوط به مقاومت حداکثر می رسد. در شرایط آب و هوایی گرم و خشک، 90 % آب مخلوط آسفالت سرد امولسیونی در 24 ساعت اولیه عمل آوری تبخیر می شود.
پیرشدگی و عریان شدگی لایه آسفالت سرد
استفاده از افزودنی های متداول آسفالت سرد از جمله سیمان و آهک در مرحله تولید، کمک به ارتقای عملکرد درازمدت روسازی و افزایش قابل توجه مقاومت آسفالت در برابر اثرات مخرب رطوبت و پیرشدگی می نماید. چگونگی بازرسی های دوره ای و تناوب آنها برای رویه های آسفالتی با توجه به عوامل متعددی قابل تعریف است که یکسان سازی آنها برای راه های با شرایط بسیار متفاوت از دقت آن خواهد کاست.
این عوامل برخی به ساختار رویه ارتباط دارد برخی دیگر ناشی از شرایط اقلیمی و طبیعی است. نوع و ضخامت رویه آسفالتی، نوع و میزان ترافیک و همچنین فصل و دمای محیط، شرایط آب و هوایی توپوگرافی منطقه از عوامل تأثیر گذار در تناوب بازرسی هستند.