برای بتن های خیس، عمل یخ زدگی یک عامل تخریب است، چون آب به هنگام یخ زدن ازدیاد حجم پیدا کرده و باعث تولید تنش های مخرب درونی شده و بتن ترک برمی دارد. ترک ها و درزها در نتیجه یخ زدگی و ذوب متناوب، باعث می شود سطح بتن به صورت پولکی درآمده و بر اثر فرسایش، خرابی و عمق بیشتری پیدا کند. عمل یخ زدگی بتن و میزان تخریب حاصله، بستگی به درجه تخلخل و نفوذپذیری بتن دارد که این موضوع به تأثیر ترک ها و درزها بستگی دارد.
چنانچه هوا سرد و دمای بتن کم باشد، سرعت واکنش سیمان با آب کند و زمان گیرش طولانی می شود در نتیجه مقاومت چندانی در ساعا ت و روزها ی اولیه حاصل نمی شود. زمان قالب برداری طولانی خواهد شد و ممکن است در طول این مدت به واسطه لرزش و ضربه آسیبی به بتن وارد شود. چنانچه در هنگام گیرش یا پس از آن، زمانی که مقاومت بتن چندان زیاد نیست یخبندان در بتن حاصل شود، بتن به واسطه انبساط ناشی از یخ زدن آب در حفرات، در اثر تنش های کششی حاصله، ترک دار و از بین برود.
یخ زدن بتن تازه ریخته شده یک عمل تدریجی است که به میزان سرمای هوا، عیار سیمان در بتن، مقادیر آب مصرفی در طرح اختلاط و چگونگی نگهداری و عمل آوری بتن بستگی دارد. و با توجه به نقطه انجماد آب و روند انتقال حرارت در بتن رخ می دهد. افزایش 9 درصدی حجم آب که به واسطه یخ زدن آن در بتن رخ می دهد باعث می شود مقدار فشار منبسط کننده در بتن از مقاومت کششی بتن تجاوز نموده و منجر به بروز تخریب و خسارت شود.
دامنه خسارت وارده به بتن از پوسته شدن سطحی تا از هم پاشیدگی کامل است. این عامل سبب افت غیرقابل جبران مقاومت فشاری بتن خواهد بود. بنابراین نیاز به استفاده از نوعی مواد افزودنی بتن از قبیل افزودن ضدیخ بتن بدون داشتن اثرات مخرب، جهت کاهش آب و افزایش اسلامپ، بتواند از یخ زدن بتن در دماهای پائین جلوگیری نماید، کاملا مشهود است.