فن کویل توکار و روکار

فن کویل توکار و روکار:
فن کویل ها از نظر موقعیت نصب به دو دسته کلی فن کویل توکار و فن کویل روکار دسته بندی می شوند. فن کویل توکار معمولا به صورت سقفی موجود است که به آن فن کویل سقفی توکار نیز گفته می شود و فقط دریچه خروجی آن (مطابق تصویر زیر) در نمای داخل ساختمان نمایان است.

ولی فن کویل روکار به طور کامل (مطابق تصویر زیر) در نمای داخل ساختمان دیده می شود.

فن کویل های روکار نیز خود به انواع کاستی، دیواری، فن کویل سقفی روکار و زمینی تقسیم می شوند. نکته اینکه اجزای داخلی تمام فن کویل ها بسیار شبیه به هم بوده و فقط ظاهر آنها با یکدیگر متفاوت است.

تفاوت های فن کویل توکار و فن کویل روکار:

1. فن کویل توکار معمولا دارای کانال است. منظور از کانال این است که از یک سو با کانال هوایی به هوای بیرون راه دارد و می تواند هوای تازه با اکسیژن زیاد را از بیرون به داخل ساختمان هدایت کند ولی معمولا فن کویل روکار دارای کانال نیست (به جز در برخی موارد) و فقط هوای درون ساختمان را به گردش در می آورد. پس اگر در مکانی به هوای تازه نیاز باشد بهتر است که از نوع کانالی توکار استفاده شود که خود آنها به دو نوع کم فشار و پر فشار تقسیم می شوند که نوع پر فشار آن قدرت پرتاب باد بالاتری دارد.
2. ساختار و نحوه کار آنها بسیار شبیه یکدیگر است و فقط برخی از انواع توکار آنها دارای کانال ورود هوا از بیرون است.
3. نحوه دسترسی به دستگاه و اجزای داخلی آن برای نگهداری، پاکسازی، تعویض فیلتر و تعمیرات احتمالی در آینده در نوع روکار نسبت به توکار راحت تر است.
4. در برخی ساختمان ها نیز فقط بخاطر طراحی زیبا و بدون وجود دستگاه های سرمایشی و گرمایشی در دید، از نوع توکار استفاده می شود که در این مواقع حتی می توان آن را بدون کانال نیز طراحی و نصب نمود.

مزایای اصلی نوع توکار نسبت به روکار:

1. فن کویل روکار معمولا از نوع زمینی و دیواری است که نوع زمینی آن درصدی از مساحت مفید کف را اشغال می کند و از این نظر کمتر مورد استقبال عموم (مخصوصا برای پروژه های مسکونی) قرار دارد.
2. فن کویل توکار در معرض دید اشخاص قرار ندارد و از نظر معماری به جلوه و دیزاین داخلی ساختمان لطمه ای وارد نمی کند و در اکثر مواقع در فضاهای پرت موجود در سقف (مثل راهرو) نصب می شود که در شکل زیر نمونه ای از آن به همراه دریچه های برگشت هوا و ورود هوا به اتاق را مشاهده می کنید. منظور از برگشت هوا این است که هوا دوباره از این دریچه وارد فن کویل می شود تا مجددا تهویه شود.

کاربرد فن کویل و هواساز به صورت ترکیبی:

اگر در ساختمان به تنظیم دقیق رطوبت و نیز تامین حجم زیادی از هوای تازه نیاز باشد، می توان از یک دستگاه هواساز کوچک به صورت ترکیبی با فن کویل ها استفاده نمود و یا اینکه به جای فن کویل سقفی توکار از یک دستگاه هواساز مرکزی استفاده نمود و تجهیزات رطوبت زنی را نیز در آن تعبیه کرد و با کانال هایی هوای تازه با دما و رطوبت تنظیم شده را در اتاق ها و سالن های مختلف توزیع نمود.

علت این امر این است که فن کویل تنها عمل تنظیم دمای هوا و فیلتراسیون آن را انجام می دهد و فقط در فصل تابستان و در حالتی که در شکل سرمایشی کار می کند منجر به کاهش رطوبت هوا (به علت برخورد هوا و بخار آب موجود در آن با لوله های سرد و رخ دادن پدیده تقطیر) می شود و به تجهیزات رطوبت زن (برای افزایش رطوبت مخصوصا در فصل زمستان) مجهز نیست.