برای طرح آسفالت بازیافت سرد با امولسیون قیر از روس اصلاح شده مارشال مطابق ASTM-D1559 یا آشتو T245 که با روش طراحی آسفالت گرم تفاوت دارد استفاده می شود. دامنه کاربرد این دستورالعمل محدود به مخلوط هایی است که برای تهیه آنها امولسیون قیر یا امولسیون های جوان کننده منطبق با مشخصات ASTM-D5505، مصالح RAP و در صورت لزوم مصالح سنگی جدید مصرف می شود.
مقدار امولسیون مصرفی در این روش معمولاً از 1 تا 2 درصد و امولسیون های جوان کننده از 0/5 تا 1/25 درصد نسبت به وزن مخلوط قیری متغیر است. مقادیر بیشتر برای مخلوط هایی است که درصد مصالح سنگی شکسته آن زیاد و مقدار قیر موجود در RAP کمتر است و درصدهای پایین برای مخلوط های با میزان زیاد ریزدانه و گرد گوشه مصرف می شود. وقتی که مصالح سنگی جدید به RAP اضافه شود از امولسیون های جوان کننده استفاده نمی شود ضمن اینکه درصد امولسیون قیر را نیز باید افزایش داد.
طرح اختلاط بازیافت سرد آسفالت با کف قیر
در شرایط حاضر برای تهیه طرح اختلاط بازیافت سرد آسفالت با کف قیر روش استاندارد شده ای وجود ندارد. روش هایی که هم اینک در کشورهای مختلف مورد استفاده قرار می گیرد بر پایه ضوابط و معیارهای متفاوتی استوار است. در شمار عوامل موثری که در جریان تهیه طرح اختلاط باید مد نظر قرار بگیرد لزوماً نیازی به تعیین درصد قیر بهینه برای تامین حداکثر مقاومت مخلوط وجود ندارد بلکه هدف طراحی باید دستیابی به حداقل مشخصات و معیارهایی باشد که با رفتار و دوام دراز مدت آن مربوط می شود.
آب مصرفی برای تولید کف قیر باید تمیز و عاری از اسید، قلیا، نمک، شکر و دیگر مواد آلی یا شیمیایی زیان بخش باشد. چنانچه آب مورد استفاده از منابع آب شرب عمومی تامین نشود باید قبلاً مورد آزمایش قرار بگیرد. دمای مصالح سنگی در زمان اختلاظ با کف قیر در میزان پوشش قیر و خواص نهایی مخلوط بازیافت سرد آسفالت حاوی کف قیر نقش بسزایی دارد.
به عنوان مثال چنانچه دمای مصالح سنگی قبل از اختلاط از 20 درجه سانتگیراد به 65 درجه سانتگیراد افزایش داده شود. ابعاد سنگدانه هایی که میزان کامل قیری پیدا می کند از 2 میلیمتر به 5 میلیمتر افزایش می یابد. لذا کنترل و تعینی دمای مصالح سنگی قبل از تهیه مخلوط بازیافت الزامی است.
مشخصات کف قیر
درجه نفوذ قیر خالص تنها مشخصه تعیین کننده جهت انتخاب قیر خالص برای تولید کف قیر نیست. دو خاصیت مهم کف قیر شامل موارد زیر است.