زمینه هاى کاربرد بتن های سبک

بتن های سبک سازه اى

بتن های سبک سازه اى داراى مقاومت و وزن مخصوص کافى بوده، به گونه اى که کار برد آنها را در اعضاى سازه اى مجاز مى سازد. در بعضى حالات امکان افزایش مقاومت تا 60 نیوتن بر میلیمتر مربع نیز وجود دارد. در مناطق زلزله خیز، آیین نامه ها، حداقل مقاومت فشارى بتن سبک را به 28 نیوتن بر میلیمتر مربع محدود مى کنند. در بتن های سبک سازه اى از سنگدانه هایى استفاده مى شود که حصول مقاومتى بیش از 17 نیوتن بر میلى متر مربع و جرم مخصوص کمتر از 1900 کیلوگرم بر متر مکعب (البته اسماً بزرگ تر از 1400 کیلوگرم بر متر مکعب) را امکان پذیر سازند.

سنگدانه هایى که این شرایط را عموماً برآورده مى کنند و سنگدانه هایى که طبق استاندارد ASTN - C330 براى ساخت بتن سبک سازه اى مورد استفاده هستند، شامل شیل، رس و اسلیت منبسط شده در فرایند کوره دوار، فرایند تفتیدن، سرباره هاى منبسط شده، پوکه هاى معدنى، پوکه هاى صنعتى، خاکستر بادى تفتیده هستند.

مقاومت بتن دانه سبک، تابعى از جرم مخصوص آنها است. باید توجه داشت که جرم مخصوص بتن، عمدتاً متأثر از جرم مخصوص سنگدانه مصرفى است، به گونه اى که استفاده از مصالح ساختمانی سبکتر، موجب کاهش وزن مخصوص بتن خواهد شد، ولى استفاده از مصالح سنگین تر از نوع سبک، لزوماً موجب افزایش مقاومت بتن ساخته شده نخواهد گشت. بیشترین مقاومت براى بتن با استفاده از شیل، رس و اسلیت منبسط شده در فرایند کوره دوار به دست مى آید. در ساخت و تولید این سنگدانه هاى مخصوص، مصالح خام مورد استفاده، باید داراى خاصیت انبساط و شیشه اى شدن (اصطلاحاً هم جوش شدن) در اثر حرارت ذوب باشند.

بتن های اسفنجی که در حین ساخت آنها با استفاده از ایجاد کف، حباب هاى هوا در خمیر سیمان یا در ملات سیمان - سنگدانه، ایجاد می‌شود. کف مورد نظر یا از طریق مواد کف زا (در حین اختلاط) تولید شده و یا به صورت کف آماده به مخلوط اضافه مى شود. بتن اسفنجى مى تواند جرم مخصوصى تا حدود 240 کیلوگرم بر متر مکعب نیز داشته باشد.

بتن با سنگدانه هاى سبک

بتن با سنگدانه هاى سبک یا به اختصار بتن هاى دانه سبک با استفاده از پرلیت یا ورمیکولیت منبسط شده یا الیاف هاى منبسط شده پلى استر، ساخته مى شوند. جرم مخصوص خشک این مخلوط بین 240 تا 960 کیلوگرم بر متر مکعب است. امروزه، اضافه کردن ریزدانه هایى با وزن معمولى به مخلوط بتن های سبک، جهت بهبود خواص خزشى آن، مد نظر است.

استفاده از ماسه با وزن معمولى، موجب افزایش وزن بتن و مقاومت آن خواهد شد، لیکن به منظور حصول خواص عایق بندى حرارتى (ضریب انتقال حرارت پایین)، حداکثر جرم مخصوص به 800 کیلوگرم در متر مکعب محدود مىشود.هنگام ساخت و استفاده از بتن سبک غیرسازه اى، معمولاً علاقه مند هستیم که با کاهش وزن، خصوصیات حرارتى را افزایش دهیم، ولى باید توجه داشت، که با کاهش هر چه بیشتر وزن مخصوص بتن، مقاومت آن نیز کاهش مى یابد. بهینه سازى پارامترهاى فوق الذکر هنگامى که مقتضیات ویژه اى وجود دارد، در ساخت بتن سبک غیرسازه اى مهم و ضرورى است.