افزودنی های خاص به منظور بهبود کارپذیری و شکل دادن یا کنترل ریز ساختار و محصولات دیرگداز برای دستیابی به خواص ویژه بکار گرفته می شوند. افزودنی ها تحت عناوین مواد پرکننده و چسب ها قرار نمی گیرند. عمده ترین افزودنی ها مواد پودری شکل هستند که تثبیت کننده سرامیکی نیز نامیده می شوند و برای بتن های ساخته شده با سیمان پرتلند و چسب شیشه بکار می روند. افزودنی را می توان به صورت زیر طبقه بندی نمود.
نرم کننده (خمیری کننده)
این مواد گاه به بتن اضافه می شوند تا آب مورد نیاز بتن را کم کنند و نسبت آب به سیمان را کاهش دهند. آنها خاصیت خمیر شوندگی ذرات جامد را بهبود می بخشند و در نتیجه با کم کردن آب مورد نیاز، کار پذیری، استحکام و غیر نفوذپذیری بتن را افزایش می دهند.
شتاب دهنده های گیرش
شتاب دهنده ها زمان گیرش را به طور قابل ملاحضه ای کم می کنند و همچنین سبب می شوند که سریعاً استحکام بالایی به دست آید. شناخته شده ترین شتاب دهنده ها کلرید کلسیم است که در ترکیب با سایر کلرید ها استفاده می شود. با اضافه کردن درصد کمی زمان گیرش را به چند دقیقه می رساند بدون اینکه استحکام نهایی کاهش یابد یا انقباض افزایش پیدا کند.
عوامل زینتر کننده
عوامل زینتر کننده وجود منطقه استحکام بحرانی و در نتیجه محدودیت حرارتی برای استفاده ازبتن های دیرگداز را در محدوده های درجه حرارت متوسط بهبود می بخشد. این با افزودن موادی که موجب زینتر شدن و در نتیجه ایجاد واکنش های مناسب می شوند، میسر است.
عوامل تخلخل زا
برای ساخت بتن های متخلخل یا لانه زنبوری از این عوامل استفاده می شود. برای تهیه بتن های دیرگداز، افزودن پودر آلومینیم به سیمان پرتلند بتن باعث واکنش آلومینیوم با مخلوط آهک - قلیا می شود که در نتیجه هیدروژن متصاعد می شود و بتن متخلخل به دست می آید.
آب
مخلوط خشک مواد پرکننده و عامل چسباننده را قابل مصرف می سازد.با عامل چسباننده واکنش انجام داده و واکنش های آبگیری (هیدراسیون) و سخت شدن (گیرش) را سبب می شود. نسبت آب در هر یک از بتن هایی که احتیاج به آب دارند باید به دقت مراعات شود.