بتن های دیرگداز خود خواص معینی را دارند که آگاه بودن از آنها نیز بسیار مهم است، به علاوه در نظر داشتن آنها در هنگام انتخاب مواد و دستیابی به درک صحیح از رفتار بتن تحت شرایط کاری ضروری است. مهم ترین این خواص در طبقه بندی زیر گنجانده شده است.
خواص فیزیکی و مکانیکی
تخلخل و نفوذ پذیری
چگالی و تخلخل نسبت معکوس با یکدیگر دارند، هر چند در استفاده های عملی مجموع تخلخل مواد نسوز مهم نبوده بلکه مورد مصرف، نسبت تخلخل بسته به تخلخل باز (ظاهری) که در تماس با اتمسفر است، می باشد. بعد از پختن تخلخل زیاد می شود، زیاد شدن تخلخل بستگی به عواملی دارد که مهم ترین آنها، دما و سطح واکنش است که بین عامل اتصال و مواد پرکننده رخ می دهد. نفوذپذیری نیز تابعی از قطر و تخلخل بوده، نسبت آب به سیمان نیز عامل مهمی در نفوذپذیری است.
مقاومت سایشی و فرسایشی
در بسیاری از استفاده های صنعتی مواد دیرگداز، ساییده شدن و فرسایش مواد مطرح است. در فرسایش، تمام سطح ماده مورد حمله قرار می گیرد ولی در حالت سایشی فقط فازهای منیرالی که کمترین مقاومت را دارند مورد حمله قرار می گیرد. بنابراین یک رابطه مستقیم بین مقاومت فشاری با مقدار سیمان از یک طرف و میزان سایش از طرف دیگر وجود دارد.
خواص شیمیایی
در علم دیرگداز خواص شیمیایی شامل رفتار مواد دیرگداز در ارتباط با سایر مواد است، که آستر با آنها تماس پیدا می کند، این امر همچنین شامل خوردگی شیمیایی به وسیله مواد مذاب و ورود مواد خارجی به داخل آنها است که باعث تغییر خواص آنها می شود. برای بتن دیرگداز می توان، خواص شیمیایی را در حوزه های زیر بررسی کرد: