به منظور کنترل آثار حرارتی، و جلوگیری از ترک خوردگی بتن، دو نوع درز در دیوارهای سیل بند مورد استفاده قرار می گیرد.
درزهای انقباضی
درزهای انقباضی غالباً در فواصل 7 تا 10 متر در طول دیوار اجرا می شوند. در این درزها بتن قطع شده، لیکن آرماتورهای طولی ادامه می یابند. سطح قطع بتن باید قالب بندی شده و صاف باشد. در محل درز دو بتن قدیم و جدید مجاور یکدیگر با فاصله صفر اجرا می شوند. در عمل محل درزهای اجرایی بر درز انقباضی منطبق می شود. برای آب بندی لازم است در محل درز انقباضی نوار آب بند اجرا شود. در این خصوص ضوابط عمومی طراحی سازه های آبی بتنی باید مد نظر قرار گیرد.
درزهای انبساطی
درزهای انبساطی غالباً در فواصل 30 تا 35 متر در طول دیوار اجرا می شوند. در این درزها بتن و آرماتورهای طولی هر دو قطع می شوند و بین دو لبه بتن فاصله ای حدود 12 تا 20 میلیمتر ایجاد می شود. این فاصله باید با مصالح انقباضی مناسب پر شود. در درز انبساطی باید نوار آب بند تعبیه شود.
سازه های مجاور و حریم اطراف
معمولاً علت اجرای ساز ه های سیل بند عدم دسترسی به حریم کافی در کنار راه است و کم عرض بودن این حریم عمدتاً به علت وجود سازه های ساختمانی و غیرساختمانی در کنار مسیر است. وجود لوله های فاضلاب با درزهای باز، سازه های با طبقات زیرزمینی یا بخش های مدفون یا وجود مناطق حفاری شده در نزدیکی دیواره های سیل بند، پایداری آنها را به خطر می اندازد.
علاوه بر این احداث سا زه های جدید نیز چنین خطری را به همراه خواهد داشت.وجود سازه های مدفون (نظیر طبقات مدفون یک ساختمان) یا وجود حفاری در سمت خشکی یک سیل بند باعث کوتاه شدن مسیر نشت گشته و وجود آنها در سمت آب (ساحل) در صورت نفوذ در لایه نفوذناپذیر یا کف پوش ناتراوا نیز باعث کاهش طول نشت می‌شود که در هر دو حالت مطلوب نیست.
در چنین مواردی لازم است منطقه حفاری شده یا سازه زیرزمینی با استفاده از مصالح مشابه پی دیوار، خاکریزی شود. در صورتی که از چا ه های فشارشکن برای کنترل نشت استفاده می‌شود، بهتر است که جانمایی آنها در حد فاصل پنجه دیواره و سازه های مجاور انتخاب شود.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
