دلایل استفاده از اساس در روسازی بتن

کنترل پدیده پامپینگ
پامپینگ عبارت است از خروج آب و خاک بستر از میان درزها، ترک ها و در طول کناره های روسازی که در اثر حرکت دال بتنی به سمت پایین به موجب بارهای محوری سنگین رخ می دهد. تأثیرات تکرار و تناوب این عمل که باعث پدیده پامپینگ می شود عبارت از به وجود آمدن فضای خالی در زیر روسازی به واسطه پدیده تابیدگی بتن در اثر حرار ت و تغییر شکل پلاستیک در بستر، عبور آب، خروج آب گل آلود، افزایش فضای خالی و سرانجام گسیختگی و ایجاد ترک در دال جلویی کاست. پدیده پامپینگ در زیر قسمت جلویی دال اتفاق می افتد و در هنگامی که قسمت عقبی دال به سمت با لا حرکت می کند باعث ایجاد مکش شده و مصالح ریز دانه از زیر دال جلویی مکیده می شوند.

کنترل یخ زدگی

اثر یخ زدگی بر روی عملکرد روسازی زیان آور است. این عمل منجر به تورم در اثر یخبندان می شود که باعث شکسته شدن دال بتنی و نرم شدن بستر در دوره ذوب - یخبندان می شود. در آب و هوای سرد، تورم در اثر یخبندان می تواند به بیش از 30 سانتیمتر (یک فوت) برسد.

بهبود زهکشی

زمانی که سطح آب زیر زمینی بالا و نزدیک به سطح زمین است، یک لایه اساس می تواند روسازی را تا سطح مورد نظر از بالای سطح آب زیر زمینی بالا آورد. وقتی که آب از میان ترک ها و درزهای روسازی نفوذ می کند یک لایه اساس با دانه بندی باز می تواند آب را از بدنه روسازی به اطراف جاده هدایت نماید.

کنترل انقباض و تورم

تغییرات رطوبت باعث انقباض و متورم شدن خاک بستر شده و لایه اساس می تواند به عنوان یک سربار (بار ز نده) برای کاهش مقدار انقباض و تورم عمل نماید. یک لایه اساس تثبیت شده یا دانه بندی توپر می تواند به عنوان یک لایه ضد آب عمل نموده و یک لایه اساس با دانه بندی باز می تواند به عنوان یک لایه زهکشی عمل نماید. بنابراین کاهش آب وارد شده به خاک بستر نهایتاً امکان بالقوه انقباض و تورم را پائین می آورد.

سهولت و تسریع در عملیات ساخت

یک لایه اساس می تواند به عنوان یک سکو برای وسایل سنگین مورد استفاده قرار گیرد. در هنگامیکه شرایط هوا نامساعد است یک لایه اساس می تواند سطح را خشک و تمیز نموده و کار ساخت را تسهیل نماید.