ترتیب استقرار اعضا و اجزا و واحدهای سازه فضاکار، سیستم سازه اسکلتی (شبکه ای) فضاکار را تشکیل می دهد. خواص و رفتار سازه فضاکار طبعاً وابستگی زیادی به خواص واحدهای پایه تشکیل دهنده آن و اتصالات این اعضا و واحدها به یکدیگر و نحوه هم بندی آنان خواهد داشت.سختی، مقاومت و سایر خواص سازه وابسته به عوامل چندی از جمله فرم هندسی سازه، خواص مصالح، نحوه هم بندی اعضا و واحدها، ویژگی های شبکه بندی، نوع و رفتار پیونده ها، اجزا، ادوات و نوع اتصالات، رفتار اعضا، تعداد لایه ها و تواتر (یا چگالی) شبکه، خواهند بود.
خرپاهای فضاکار
خرپاهای فضاکار حالت خاصی از سازه های فضاکار هستند که از هم بندی اعضای خطی مستوی به صورتی پایدار تشکیل شده باشند. در مورد خرپاهای فضاکار نیروهای درونی در اعضا به طور عمده از نوع محوری (بدون در نظر گرفتن اثر خمش ناشی از وزن اعضا یا بارهای متمرکز احتمالی) خواهند بود. اعضای سازه فضاکار شبکه ای را مرجحاً به صورت مستوی و در مواردی که توجیه پذیر باشد، می توان به صورت اعضای خطی دارای انحنا اختیار نمود.
نوع هم بندی
ترتیب هم بندی اعضای یک شبکه فضاکار یا به صورت هم بندی ضلع و گرهی (پیوندهای) یا از اتصال واحدها یا زیرمجموعه هایی از سازه (پاره سازه ها) صورت می پذیرد. در سیستم های واحدی یا پاره سازه ای، در اغلب موارد، هر زیر مجموعه به خودی خود از هم بندی چند یا چندین ضلع و گره ایجاد می شود.
در سیستم های ضلع و گرهی در اغلب موارد اتصال عضو به گره به صورت مستقل صورت می گیرد.
پیونده ها و اتصالات سازه فضاکار
به طور معمول با توجه به وظایف پیونده ها و اتصالات در سازه فضاکار، شیوه انتقال تنش ها از طریق پیونده ها پیچیده است.در مواردی که اطلاعات کافی در مورد رفتار آنها موجود نباشد، مطالعات تحلیلی و طراحی به کمک آزمایش باید مورد توجه قرار گیرد. با توجه به اهمیت پیونده ها، نوع اتصال اغلب سیستم های تجاری، نقطه عطف سیستم به شمار رفته و به ثبت رسانده می شوند.
اجزای اتصالات و پیونده های فولادی را می توان از فولاد تراش داده شده، فرم داده شده در حرارت بالا، پرس شده یا فولاد ریخته گری با مصالح مناسب ساخت. اتصالات سازه های فضاکار، اغلب با ادوات اتصال پیچی یا از طریق جوش صورت می گیرد.