بارهای متعارف دینامیکی در دو دسته عمده بارهای ناشی از اعمال ضربه و بارهای چرخ های تناوبی طبقه بندی می شوند. در این حالات پاسخ سازه تابع جرم مرتعش و ویژگی های سختی و استهلاک سازه است.
بارهای چرخ های تناوبی معمولاً ناشی از کار ماشین آلات بوده و ملزومات خاصی را در طراحی سازه و جزییات اجرایی به منظور ایزوله نمودن یا کاهش آثار ارتعاشات ناشی از آنها، نسبت به سازه اصلی، ایجاب نماید. در اینگونه موارد، احتمال بروز حالت تشدید و ارتعاشات تشدیدی سازه اصلی را باید مد نظر داشت. همچنین از موارد محتمل، ضربات ناشی از توقف اطاقک آسانسور، جراثقال های متحرک و نظایر آنها است.
آثار ناشی از ارتعاش
تمامی سازه ها در اثر عبور ترافیک سنگین، باد، نوسانات تجهیزات مکانیکی و منابع دیگر، بسته به نوع کاربری به ارتعاش در می آیند. هرگاه میزان دامنه تغییر مکان از حد معینی تجاوز نماید، افراد ساکن احساس حرکت نامطبوعی خواهند نمود.
بارهای اجرایی
در مورد سازه های فضاکاری که در تراز پایین بافته و به وسیله جک های هیدرولیکی و برج های بالابر به ارتفاع نهایی انتقال می یابند. و همچنین در حالاتی که از بافت در زمین مرتفع مجاور یا سکوهای مجاور و نصب از طریق سراندن به کمک خرپاهای پیشانی استفاده می شود یا از روش های ساخت طره ای بهره گیری می شود. طراح باید ضمن اتخاذ تصمیم در مورد گزینه برتر بافت و نصب از جنبه های فنی و اقتصادی، بار های اجرایی متناسب با گام های اجرا و سیستم های باربر مرحله ای را به درستی برای عملیات اجرایی انتخاب نماید.