شیوه تحلیل سازه باید متناسب با ویژگی های هندسی و مصالح سازه فضاکار و خصوصیات بار ها و کنش های مؤثر با بهره گیری از مدل های ریاضی اختیار شود. به گونه ای که رفتار سازه به منظور طراحی از طریق مدل ریاضی با دقت و هماهنگ با شرایط طراحی مربوط و با توجه به حالات حدی تحت بررسی، قابل پیش بینی باشد. بر این اساس این روش و ابزار تحلیل متناسب با شرایط واقعی و معیارهای طراحی اختیار خواهند شد.
اصول مدل سازی
در فرایند مدلسازی مجموعه سازه فضاکار، زیرمجموعه ها (مدول ها)، اعضا و اجزای سازه (اتصالات و پیونده ها)، تکیه گاه ها و تغییر مکان های از پیش تعیین شده (شرایط مرزی ذاتی)، بارهای وارده و کنش های مؤثر (شرایط مرزی طبیعی)، مشخصه های مصالح و آثار اجزای غیرسازه ای (به طور مستقیم یا غیرمستقیم) باید به نحو مناسبی مدل سازی شوند. روش های مدلسازی، متناسب با دقت مورد نظر می توانند از شیوه های ساده سازی شده تا روش های دقیقتر را در برگیرند.
تحلیل استاتیکی
در صورتیکه آثار ناشی از کنش های مؤثر بر سازه (پاسخ سازه) مستقل از زمان باشد یا شتاب ایجاد شده در سازه به نسبت ناچیز باشد، تحلیل سازه به روش استاتیکی کفایت خواهد نمود. تحلیل استاتیکی بسته به شرایط، نوع سازه، معیارهای طراحی، مشخصه های مصالح و ویژگی های هندسی به صورت خطی یا غیرخطی انجام می گیرد. در تحلیل غیرخطی، رفتار غیرخطی هندسی، رفتار غیرخطی مصالح یا حالت ترکیبی این دو رفتار متناسب با نوع سازه و رفتار مورد انتظار ملحوظ خواهد شد.
مدلسازی برای تحلیل سازه تحت تأثیر کنش های استاتیکی معمولاً بر اساس انتخاب رابطه مناسب نیرو و تغییر مکان صورت می گیرد. در این رابطه باید مدلسازی به منظور در برگرفتن اثر رفتار اتصالات و همچنین آثار اندرکنشی بین سازه، شالوده ها و خاک صورت گیرد.تحلیل سازه برای حالات حدی بهره برداری و همچنین به منظور بررسی آثار ناشی از خستگی پرتواتر در چارچوب رژیم الاستیک خطی صورت گیرد.
تحلیل دینامیکی
در صورتی که آثار ناشی از کنش های مؤثر تابع زمان بوده و زمان به عنوان متغیر کلیدی در تعیین پاسخ سازه ایفای نقش نماید و شتاب ایجاد شده در سازه قابل ملاحظه باشد، باید تحلیل سازه به روش دینامیکی انجام شود.تحلیل دینامیکی به روش های طیفی و همچنین تاریخچه زمانی در حوزه زمان در محدوده بسامدی صورت می پذیرد.
در این حالت نیز بسته به جمیع شرایط، معیارهای طراحی و اهداف پروژه، تحلیل باید به گونه ای مناسب در رژیم خطی یا غیرخطی (از نظر هندسی، رفتار مصالح یا ترکیبی) انجام گیرد.در مدلسازی به منظور تحلیل آثار کنش های دینامیکی، باید مشخصه های تمامی اعضای سازه ای و اجرام، مشخصه های مقاومتی، خواص سختی و میرایی آنها همراه با آثار اجزای غیر سازه ای توأم با مشخصات ذیربط آنها در نظر گرفته شوند.
تحلیل پایداری
پایداری مجموعه سازه فضاکار و همچنین اعضا و اجزا ی تشکیل دهنده آن باید با سطح اطمینان کافی تأمین شود. به منظور ارضای معیارهای حالات حدی نهایی مرتبط با پایداری، تحلیل مجموعه سازه از دیدگاه پایداری صورت می گیرد. در چنین تحلیلی باید آثار ناشی از اندرکنش بارها و تغییرمکان سازه به طور توأم در نظر گرفته شود. در تحلیل پایداری باید مودهای متفاوتی از قبیل کمانش کلی و موضعی عضو، ناپایداری گرهی، ناپایداری های کلی و موضعی مورد بررسی قرار داده شوند. بسته به نوع کنش های مؤثر و گونه ناپایداری و نحوه گسترش آن، تحلیل پایداری می تواند به روش استاتیکی یا دینامیکی صورت گیرد.
تحلیل آثار ناشی از آتش سوزی
عملکرد سازه در معرض آتش سوزی باید از طریق تحلیل کلی مجموعه سازه، تحلیل زیر مجموعه ها و عناصر آن و با توجه به داده های موجود در منابع معتبر در این زمینه یا نتایج آزمایش، مورد بررسی قرار داده شود.تحلیل باید برای مطالعه رفتار اعضای منفرد و همچنین با در نظر گرفتن اثر اندرکنش اعضا و اجزای در معرض آتش سوزی و مجموعه سازه انجام گیرد.مدلسازی و تحلیل رفتار مکانیکی اعضا ی سازه ای در دمای زیاد باید به نحوی صورت گیرد که عملکرد غیرخطی سازه فضاکار در معرض آتش سوزی قابل ارائه و بررسی باشد.
مقاومت در مقابل گسیختگی پیش رونده
مجموعه سازه باید برای حالت حذف اعضا و گره ها به شرح زیر کنترل شود. تا اطمینان حاصل شود که گسیختگی پیش رونده در اثر عدم عملکرد یا حذف این عناصر اتفاق نخواهد افتاد.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
