این خرابی در اثر تکرار بارگذاری و حرکت سایشی و سایل نقلیه در روسازی به وجود می آید. استفاده از مصالح سنگی گرد گوشه یا مصالح سنگی با سختی کم و همچنین استفاده از مصالح سنگی کم دوام در آسفالت باعث تسریع در صیقلی شدن سطح روسازی می شود. هنگامی که سطح دانه ها بر اساس تماس با چرخ صاف شده باشد، اصطکاک آنها با لاستیک و سایل نقلیه به نحو قابل ملاحظه ای کاهش پیدا می کند.
علاوه بر آن هنگامی که درصد دانه هایی که ارتفاع راس آنها از سطح روسازی بیرون آمده کم (کمتر از 0/8 میلیمتر) باشد، بافت روسازی نمی تواند در هنگام ترمزگیری نقش قابل توجهی در کاهش سرعت وسیله نقلیه ایفا کند.صیقلی شدن دانه ها باید هنگامی به حساب آورده شود که به طور نسبی با بررسی ها سطح آسفالت، درصد دانه هایی که ارتفاع راس آنها از سطح روسازی بیرون است کمتر باشند و دانه های سطح رویه بر اساس تماس با چرخ صاف شده باشند.
فتیله شدن در واقع یک نوع تغییر شکل موضعی و پلاستیک آسفالت است که بر اثر جریان ترافیک و در جهت عمود بر جهت حرکت وسایل نقلیه اتفاق می افتد. هنگامی که جریان ترافیک نیروی برشی زیادی را به روسازی وارد می کند (نظیر شیب های تند در مناطف گرمسیر، تقاطع ها و پیچ های تند) یک موج کوتاه ناگهانی در روسازی ایجاد می شود. عمدتاً به دلیل فقدان چسبندگی کافی بین لایه آستر و رویه یا ناپایدار بودن در هوای گرم است.
این نوع خرابی در شیب های تند که کامیون های با بار سنگین آهسته حرکت می کنند یا در پیچ های تند بیشتر مشاهده می شود. فتیله شدن آسفالت بیشتر در مخلوط های ناپایدار حاوی قیر بیش از حد مجاز، درصد ریزدانه زیاد یا مخلوط های حاوی دانه های گرد گوشه اتفاق می افتد. استفاده از قیرهای نرم در مناطق گرم نیزی می تواند منجر به فتیله شدن آسفالت در اثر جریان ترافیک شود.