نشست موضعی به مناطق محدودی از سطح روسازی اطلاق می شود که به صورت موضعی ارتفاع این مناطق نسبت به سطح روسازی قسمت های مجاور خود قدری کمتر است. در بستری از موارد نشست های موضعی خفیف را نمی توان به راختی تشخصی داد مگر پس از آنکه آب ناشی از بارندگی در آنها جمع شده باشد.
در روسازی های خشک، محل نشست های موضعی به وسیله لکه هایی که در اثر جمع شدن آب بر جای می مانند قابل تشخیص است. این خرابی ها در اثر نشست خاک بستر یا عدم تراکم یکنواخت لایه های روسازی به وجود می آیند. باعث ایجاد برخی ناهمواری ها شده و چنانچه به اندازه کافی عمیق باشند یا آنکه از آب باران پر شوند می توانند باعث ایجاد پدیده هیدروپلانینگ شوند.
تورم پتورم به بر آمدگی سطح روسازی به سمت بالا اطلاق می شود که عبارت از یک موج بلند تدریجی با بیش از 3 متر طول است. تورم می تواند همراه با ترک خوردگی سطحی ظاهر شود. این خرابی معمولاً در اثر یخبندان در بستر و خاکهای قابل تورم به وجود می آید.
چاله
چاله عبارت از یک تورفتگی کاسه ای شکل و کوچک در سطح روسازی که قطر آن معمولاً کمتر از 90 سانتیمتر است. به طور کلی چاله ها دارای لبه هایی تیز و دیواره های نسبتاً عمودی در قسمت بالای سوراخ هستند. روند گسترش و توسعه چاله ها با جمع شدن آب در داخل آنها تسریع می شود.
چاله ها هنگامی به وجود می آیند که تکه های کوچکی از سطح روسازی در اثر ساییده شدن به وسیله جریان ترافیک از سطح رویه جدا می شوند. در این صورت روسازی به دلیل کیفیت ضعیف مخلوط رویه، نقاط ضعیف در لایه اساس یا بستر به دلیل ترک خوردگی پوست سوسماری با شدت زیاد، همواره در معرض فروپاشی قرار دارند.
چاله ها اغلب در زمره خرابی های سازه ای محسوب می شوند و نباید آنها را با دانه دانه شدن و هوازدگی اشتباه نمود. هنگامی که در اثر ترک خودرگی پوست سوسماری با شدن زیاد در سطح روسازی سوراخ هایی به وجود می آیند آنها را باید به عنوان چاله و نه به عنوان هوازدگی طبقه بندی نمود.چاله ها معمولاً د ر اواخر فصل زمستان و اوایل فصل بهار که رطوبت خاک بالا و مقاومت آن کم است به وجود می آیند.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
