ملاحظات مربوط به طراحی قطعات فشاری پل بتنی

نسبت لاغری دیواره های مقطع قوطی شکل در قطعات فشاری نباید بیشتر از 35 در نظر گرفته شود. این نسبت از تقسیم عرض دیواره به ضخامت آن به دست آورده می شود. در صورتی که با کمک شواهد تحلیلی و آزمایشگاهی بتوان بکارگیری نسبت بزرگ تر از 35 را تائید نمود، بکارگیری آن بلامانع است.

در مواردی که نسبت لاغری دیواره مقطع مساوی یا بزرگ تر از 15 است، بکارگیری فرضیات مربوطه به بلوک مستطیل تنش، مجاز نیست. حداکثر تغییر شکل نسبی بتن در دورترین تار فشاری، در مواردی که نسبت لاغری دیواره مقطع مساوی یا کوچک تر از 15 است برابر با 0/003 و در مواردی که بزرگ تر از 15 است برابر با حداکثر تغییر شکل نسبی بتن که در تعیین بار بحرانی موضعی لاغرترین دیواره مقطع به دست آورده می شود، است. این مقدار نباید بزرگ تر از 0/003 در نظر گرفته شود.

برای تعیین حداکثر تغییر شکل نسبی بتن برای بار بحرانی لاغرترین دیواره مقطع می توان این دیواره را به صورت یک صفحه با تکیه گاه های ساده در نظر گرفت. با انجام تحلیل غیر خطی، که در آن رفتار غیر خطی بتن و فولاد در نظر گرفته شده، بار بحرانی را تعیین نمود.

تغییر شکل ها و ترک خوردگی پل های بتنی

در پل ها حالت حدی خستگی به سایر حالات حدی بهره برداری اضافه می شود. این حالت حدی به علت زیاد بودن نوسانات تنش در دال های عرشه پل ها حائز اهمیت است. ضوابط مربوط به محاسبه تغییر شکل ها و ترک خوردگی ها در پل ها مشابه ضوابط آنها در ساختمان هاست، ولی محدودیت های مربوط به کنترل آنها متفاوت است. در پل ها تغییر شکل های درازمدت وجود دارند.

ولی به علت آنکه در پل ها آسیبی به قطعات دیگر وارد نمی کنند، ضابطه خاصی برای کنترل آنها مطرح نمی شود.در مواردی که بال های تیر با مقطع T شکل یا مقطع جعبه ای در کشش اند، قسمتی از آرماتور کششی باید در بال ها توزیع شود. این میلگردها باید در ناحیه ای به طول عرض موثر تیر در کشش، که مقدار آن برابر با کوچک ترین مقدار عرض موثر تیر در فشار یا یک دهم طول تیر است، قرار داده شوند.

در مواردی که عرض بال، بزرگ تر از عرض موثر تیر در کشش است، در ناحیه اضافی آن باید آرماتور در نظر گرفته شود. نسبت این آرماتور نباید کمتر 0/004 پیش بینی شود. از خم کردن آرماتورهای اصلی در نواحی با نوسان تنش زیاد باید خودداری شود.