ضوابط کلی طراحی مقاطع پل های بتنی

در قطعاتی که با تکیه گاه های خود به صورت یکپارچه بتن ریزی می شوند، لنگرهای خمشی در مقاطع روی تکیه گاه را می توان معادل مقدار این لنگر در مقطع بر تکیه گاه درنظر گرفت. در اعضایی که در مجاورت تکیه گاه دارای ماهیچه با زاویه 45 درجه و بیشترند، مقطع لنگر خمشی طراحی باید در محلی که ارتفاع در آن یک و نیم برابر ارتفاع عضو است، در نظر گرفته شود.در اعضاء با تکیه گاه های غیر پیوسته، لنگر خمشی در مقطع انتهای دهانه موثر باید ملاک طراحی قرار گیرد.در قطعات با مقطع متغیر، تغییرات مقطع باید در طراحی منظور شوند. در طراحی برای مقاومت در برابر بارهای جانبی باد یا زلزله فقط مقاومت قطعات بهم پیوسته سازه ای باید در نظر گرفته شود.

دیافراگم ها

دیافراگم ها در عرشه های پل ها به تیرهای نسبتاً صلبی اطلاق می شود که در انتهای تیرها یا در طول دهانه آنها، در جهت عرضی نسبت به تیرهای طولی، پیش بینی می شوند. هدف از پیش بینی این تیرها مقابله با نیروهای جانبی و حفظ شکل هندسی کلی تیرها و عرشه هاست.
در پل های با سیستم تیر - دال و یا جعبه ای پیش بینی دیافراگم در انتهای عرشه الزامی است.

مگر آنکه به کمک آزمایش یا تحلیل سازه بتوان نشان داد که عدم پیش بینی آنها مشکلی به لحاظ پیچش و یا تغییر شکل ها در سازه ایجاد نمی کند.در پل های با طول دهانه بیشتر از 12 متر پیش بینی دیافر اگم های عرضی با فواصل حداکثر 12 متر از یکدیگر در طول دهانه تیرها، ترجیحاً در محل بیشترین مقدار لنگر خمشی مثبت، الزامی است. مگر آنکه بتوان با کمک آزمایش و تحلیل سازه نشان داد که عدم پیش بینی این دیافراگم ها مشکلی در پخش عرضی بارها ایجاد نمی کند.

خمش و بارهای محوری

ضوابط طراحی قطعات بتن آرمه برای خمش و بارهای محوری در پل ها تفاوت خاصی با طراحی این قطعات در ساختمان ها ندارد. عمدتاً ضوابط و محدودیت هایی درباره تعدادی از مقاطع خاص است که بیشتر در پل ها کاربرد دارند. از آن جمله میزان حداقل آرماتور کششی در قطعات خمشی و محدودیت در مقدار لاغری جداره ها در مقاطع قوطی شکل را می توان نام برد. در قطعات تحت اثر فشار محوری، حداکثر بار محوری مقاوم نهایی در مواردی که قطعات دارای خاموت گذاری عادی اند نباید از 80 درصد، و در مواردی که قطعات دارای خاموت گذاری به صورت مارپیچ اند نباید از 85 درصد مقداری که به دست می آید، بزرگ تر در نظر گرفته شود.