روش طراحی پل های بتنی، طراحی در حالات حدی است. در این روش سازه طوری طراحی می شود که با حاشیه ایمنی مشخصی، تحت هیچ یک از شرایط نامساعد بارگذاری به هیچ یک از حالت های ویژه که اصطلاحاً حالت های حدی نامیده می شوند، نرسد.
حالت های حدی حالاتی هستند که سازه، یا قسمت هایی از آ ن، تا رسیدن به آنها، وظایف خود را به طور کامل انجام می دهد. ولی پس از رسیدن به هر یک از آنها قادر به انجام وظایف خود در آن حالت خاص نیست. حالات حدی به دو گروه عمد ه حالات حدی نهایی و حالات حدی بهر ه برداری تقسیم می شوند.
حالات حدی نهایی
به حالاتی گفته می شود که به حداکثر ظرفیت باربری سازه یا قسمتی از آن مربوط می شوند.از دست رفتن تعادل سازه یا قسمتی از آن به عنوان یک جسم صلب.تغییر شکل یا تغییر مکان سازه یا قسمتی از آن در حدی که شکل هندسی و در نتیجه رفتار سازه را به کلی تغییر دهد.رسیدن سازه به حداکثر ظرفیت باربری خود به یکی از صور ت های زیر است.
در هم شکستن مقاطع قطعات یا اتصالات آنها به دلیل گسیختگی یا تغییر شکل های بیش از حد یا خستگی در مصالح آنها. این حالت حالت حدی نهایی مقاومت نامیده می شود.تبدیل شدن سازه یا قسمتی از آن به مکانیزم.از دست رفتن پایداری کل سازه و یا قسمتی از آن.
حالات حدی بهر ه برداری
حالاتی که به معیارهای قابلیت بهره برداری سازه یا پایایی آن مربوط می شوند.تغییر شکل بیش از حد سازه یا اجزای آن بنحوی که به عملکرد مناسب سازه اثر نامطلوب گذاشته و به ساز ه آسیب برساند.لطمات موضعی نظیر ترک خوردگی، پوسته شدن یا از هم پاشیدن بیش از حد بتن به طور ی که لزوم نگهداری بیش از حد متعارف را ایجاب کند. و خطر خوردگی در آرماتور را افزایش دهد. در نتیجه به عملکرد مناسب سازه آسیب برساند.
لرزش بیش از حد سازه در اثر بارهای بهره برداری، نیروی باد یا عوامل دیگر به طور ی که در استفاده کنندگان از سازه ایجاد نگرانی کند یا عملکرد سازه را مختل نماید.در مواردی که سازه برای عملکرد نامتعارف خاصی طراحی می شود ممکن است حالت های حدی دیگری متناسب با این شرایط خاص مطرح شوند. که وقوع آنها عملکرد سازه را دچار اختلال کنند. این حالت ها با تشخیص مهندس تعیین می شوند.