بالا بودن قابل توجه درجه حرارت در نواحی گرمسیر در قیاس با اروپا موجب تفاوت های بزرگی در شدت خوردگی بتن و فولاد است. نفوذ عوامل خورنده از قبیل یون کلر، در اکسید کربن، یون های منیزیم و یون های سولفات در مناطق گرمسیر با سرعت بیشتری صورت می پذیرد.
از نقطه نظر خوردگی بتن در اثر نمک های مضاعفی نظیر Ettrigite و Thaumasite آسیب پذیری در درجه حرارت های بالاتر کمتر است و خوردگی به علت عدم انبساط نمک های سولفات ممکن است اصلاً بروز ننماید. توجیه این امر از این قرار است که میزان حلالیت هیدروکسید کلسیم در درجه حرارت بالا کمتر است د ر حالی که در مورد سولفات کلسیم، Ettringite یا دیگر نمک های مضاعف میزان حلالیت با بالا ر فتن درجه حرارت افزایش می یابد.
تأثیر رطوبت بر روند خرابی بتن سخت شده
رطوبت بتن از عوامل مهمی است که از جنبه های فیزیکی و مکانیکی بر پایایی بتن اثر می گذارد. تقریباً تمام عوامل مخرب به منظور ورود در فعل و انفعالات تخریبی به آب احتیاج دارند. وجود آب در خلل و فرج بتن عاملی برای شکل گیری فعل و انفعالات شیمیایی مخرب بتن است. که بایستی به لحاظ میزان رطوبت با محیط اطراف خود به تعادل برسد. به هنگام رویایی با آب جسم بتن به سرعت خیس می شود.
خشک شدن آن به کندی صورت می گیرد و مستلزم زمان بیشتری خواهد بود و این امر امکان انجام فعل و انفعالات شیمیایی را برای زمان بیشتری فراهم می سازد.در نواحی گرم و خشک نمک های مخرب موجود در خاک، بنا به خاصیت لوله های مویین همواره رطوبت خود را به سطوح بتن در اطراف زمین رسانده و موجب تخریب بتن می شوند. تخریب بتن به وسیله نمک های مخرب در نقاطی که بتن با آب شور در تماس است، نیز صورت می گیرد.
رطوبت علاوه بر اینکه موجب خوردگی بتن می شود فولاد را نیز تحت تأثیر قرار می دهد. حتی اگر فولاد به علت تشکیل کربنات ها پتانسیل خوردگی را نیز داشته باشد، این عمل اتفاق نمی افتد. زیرا مقاوت الکتریکی بتن بسیار زیاد است.