آبروهای جانبی و کاربرد آن

آبروهای جانبی راه، برای جمع آوری و تخلیه آب های سطحی (و زهکشی های عمیق) باید طبق نقشه های اجرایی ساخته شود. جهت افزایش ظرفیت تخلیه این آبروها باید کف آبرو را عریض تر انتخاب نمود. تراز کف آبروها باید از تراز بستر روسازی راه پایین تر باشد تا آب های نفوذی به لایه های روسازی به آبرو تخلیه شود.
وقتی که شیب زمین های اطراف به طرف بدنه خاکریز راه باشد، آبروهای جانبی باید در پای خاکریز احداث شود.

اگر ارتفاع خاکریز کمتر از 3 متر باشد، آبرو را می توان در مجاورت پای خاکریز و کمی دورتر از آن و به عمق حداقل 30 سانتیمتر تعبیه نمود. در خاکریزهای به ارتفاع بیشتر از 3 متر و جریان شدید آب، آبرو باید از پای خاکریز حداقل 3 متر فاصله داشته باشد.در حالتی که شیب زمین های اطراف به طرف بدنه خاکریز راه بوده ولی شیب طولی راه برای تخلیه آب توسط آبروها کافی نباشد، در بالادست راه کانال هایی با زاویه مناسب نسبت به محور راه باید احداث شود به نحوی که شیب لازم برای جریان طبیعی آب را تأمین نماید.

این کانال ها در بالادست با اتصال به یکدیگر رأس مثلثی را تشکیل داده و در انتها آب را به داخل پل ها و آبروهای ساخته شده در خاکریز هدایت می نماید.در صورتی که آبروهای کوهی به تشخیص دستگاه نظارت ضروری باشد این قبیل آبروها باید در بالادست راه طبق نقشه ساخته شود. اگر راه از مقاطعی که شیب عرضی زیاد دارد عبور نماید.

زهکشی و تخلیه آب های میانه راه

در آزادراه ها و راه های با چند خط عبور، با جزیره میانی (میانه) و بدون پوشش آسفالتی یا بتنی، بایستی با مناسب ترین روش آب های نفوذی ناشی از نزولات جوی در میانه راه، در طول آن را جمع آوری کند. و از طریق آبروها و پل های موجود و احداث آبرو طولی که تراز کف آن به اندازه کافی پایین تر از بستر روسازی است، از جسم راه و روسازی دور ککند.

در صورتی که احداث جزیره بالاتر از سطح بستر روسازی راه اجتناب ناپذیر باشد بر حسب مورد، باید برای تخلیه آب، راه حل مناسب انتخاب شود. در موارد تعریض راه موجود با احداث جزیره میانی، مناسب تر آن است که آب های سطحی جمع شده در میانه راه، از بخش تعریض شده به خارج تخلیه شود تا نیازی به تخریب و حفاری راه موجود برای ساخت کانال های طولی و عرضی زهکشی نباشد.