برای محاسبه عمق آبشستگی در مجاورت پی، لازم است آبشستگی موضعی در مجاورت دیوار سیل بند محاسبه شود. آبشستگی موضعی زمانی رخ می دهد که نرخ رسوبات حمل شده از یک نقطه، بیش از نرخ رسوبات آورده شده به همان نقطه باشد. از آن جا که با افزایش میزان تنش برشی نرخ انتقال رسوب افزایش می یابد، بنابراین آبشستگی زمانی به وقوع می پیوندد که تغییر شرایط جریان موجب ایجاد افزایشی در میزان تنش برشی بر روی بستر شود.
از این رو در محل احداث سازه، پیش بینی تحلیلی آبشستگی موضعی، نخست می تواند با پیش بینی نحوه توزیع تنش برشی بر بستر اطراف سازه صورت پذیرد. با پیشرفت آبشستگی، تنش برشی کاهش خواهد می یابد. آبشستگی هنگامی به آخرین حد خود می رسد که تنش برشی در هر نقطه به حد بحرانی خود برسد، یا آن که رسوبات حمل شده با رسوبات خارج شده یکسان شوند.
کنترل زیرشویی
در اثر جریان آب، به مرور زمان پنجه دیوار سیل بند در سمت رودخانه فرسایش یافته و با خالی شدن قسمت زیرین آن زمینه لغزش دیوار سیل بند را فراهم می آورد. همچنین تراوش آب در زیر دیوار سیل بند باعث زیرشویی و ناپایداری آن خواهد شد. توجه به آبشستگی زیر شالوده دیوار بسیار مهم بوده و در صورت احتمال چنین پدیده ای باید با لایه های سنگ چین و رعایت مشخصات فنی مربوط حفاظت در مقابل آن صورت گیرد.
ساخت پرده آب بند
ساخت پرده آب بند علاوه بر جلوگیری از زیرشویی سازه در سمت رودخانه، از تراوش جریان در زیر آن جلوگیری می نماید. این روش بسیار پرهزینه بوده، به ویژه زمانی که عمق آبشستگی محاسبه شده زیاد باشد، استفاده از روش فوق مقرون به صرفه نیست. پرده آب بند می تواند شامل ترانشه پر شده با مصالح متراکم نفوذ ناپذیر، ترانشه پر شده با گل بنتونیت، زبانه برشی بتنی در مقیاس بزرگ تر و یا سپر کوبیده شده باشد.
تجزیه و مدیریت ریسک
برای طراحی سازه های هیدرولیکی دو روش متداول وجود دارد.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
