جوش دادن عبارت از ایجاد پیوستگی مولکولی بین دو یا چند قطعه فلزی که دست کم یکی از آنها به طور موضعی تحت اثر حرارت خمیری یا مذاب درآمده باشد. این عمل ممکن است بدون فشار یا تحت فشار انجام پذیرد. متداولترین انواع جوش، جوش ذوبی است در یک اتصال جوش ذوبی دو قسمت کاملاً مجزا به چشم می خورد که شامل موارد زیر است.
فلز مبنا (فلز مورد جوش)
منطقه ذوب شده که از انجماد فلز مذاب به دست آمده است ضمن جوشکاری تغییر و تحولات بافتی، شیمیایی و فیزیکی می یابد. فلز مبنا اثر یک تحول حرارتی قرار می گیرد که نتایج آن در هر نقطه به عواملی مانند فاصله آن نقطه از محل اتصال، حرارت ایجاد شده در موقع جوشکاری، تواتر گرم و سرد شدن، نوع فلز و جز اینها بستگی دارد. تغییر و تحول منطقه ذوب شده و فلز مبنا ممکن است به نتایجی به شرح زیر منجر شود.
شدت و ضعف اثرات فوق به نوع جوش و روش انجام آن، یعنی به طرز تامین حرارت لازم برای جوشکاری بستگی دارد. بر حسب منبع حرارتی مورد استفاده، انواع مختلف جوشکاری تشخیص داده می شود. جوشکاری با گاز که در آن شعله های با درجه حرارت زیاد مورد استفاده قرار می گیرد. شعله از سوختن هیدروکربورها با کسیژن حاصل می شود. مهم ترین و متداولترین این نوع جوشکاری ها جوش اکسی استیلن است.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
