فلز جوش در ریشه و پهلوهای درز نفوذ کرده و با فلز مبنا ممزوج شود.برای این منظور باید درزها در مناسب ترین وضع ممکن از حاظ جوشکاری و در بهترین شرایط دید قرار گیرد. و جوشکار به آن مسلط باشد. به علاوه طول قوس و شدت جریات و ولتاژ باید متناسب با نوع الکترود و نوع و ضخامت قطعات مورد اتصال تنظیم شود.
اتصال قطعاتی که اختلاف ضخامت زیاد دارد، باید با دقت زیاد انجام گیرد.
زیرا سرعت گرم شدن دو قطعه یکسان نبوده و شدت جریانی که برای ذوب لبه قطعه نازک کافی است قطعه ضخیمتر را ذوب نمی کند و نفوذ جوش ناقص است. بالعکس اگر شدت جریان برای ذوب قطعه ضخیم کافی باشد قطعه نازکتر را می سوزاند و برای رفع این اشکال در کارهای کم اهمیت می توان قوس را بیشتر روی قطعه ضخمیتر متمرکز نمود. ولی در کارهای مهم باید قطعه ضخمیتر را زیر پیش گرمایش قرار داد، و درجه حرارت آن را در تمام مدت جوشکاری حفظ کرد.
روباره یا ناخالصی های دیگر در فلز جوش غوطه ور نشده و در روی آن جمع شود.فضاهای کوچک و بزرگ حاوی گاز در فلز جوش به وجود نیاید.در موقع سرد شدن به علت انقباض فلز جوش، در داخل فضاهای خالی ایجاد نشود.فلز جوش و مناطق مجاور آن ترک نخورد.در حاشیه جوش درز گود افتادگی و بیرون زدگی به وجود نیاید.در محل قطع قوس، گودهای انتهایی ایجاد نشود.وضع درز مورد توجه قرار گیرد، مثلاً در یک درز قائم برای تامین نفوذ کامل بهتر است پاس اول از بالا به پایین و پاس های دیگر از پایین به بالا جوش داده شود.
در صورتی که جوش لب در منطقه ای قرار گیرد که تنش ها حداکثر است یا در حالتی واقع شود که جوش لب اتصال کامل قطعات کار را تامین می نماید باید جوشکاری از دور انجام گیرد. قبل از شروع جوشکاری روی دیگر باید ریشه جوش سنگ زده شده و کاملاً برای پذیرش رشته جوش جدید آماده شود. اگر سنگ زدن ریشه جوش میسر نباشد، باید از پشت بند استفاده شود که حین جوشکاری ذوب شده و با فلز جوش مخلوط شود و سلامت جوش درز را تامین نماید.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
