پلاستیک های ساختمانی مواد آلی گوناگون مشتق از سلولز، رزین، پروتئین، مواد نفتی، زغال و مانند اینها هستند که توسط گرما، فشار یا گرما و فشار توأم می توان آنها را به شکل های دلخوا ه درآورد. به لحاظ فرمول شیمیایی پلاستیک ها، پلیمرها یا ماکرو ملکول هایی (با جرم ملکولی بسیار زیاد) هستند که از به هم پیوستن ملکول های هیدروکربنی ساده ای به نام منومر به وجود آمده اند.
فرآیند پیوند منومرها و تشکیل پلیمرها را پلیمریزاسیون نامند. چنانچه هنگام ترکیب چند منومر یا گروه هایی از منومرها ملکول های کوچکی مانند آب، الکل، اسید کلریدریک و آمونیاک به شکل فرآورده جنبی حاصل شود، این عمل را پلیمریزاسیون تراکمی نامند.
برخی پلیمرها به روشی که آن را پلیمریزاسیون افزایشی می نامند، ساخته می شوند و در این صورت فرآور ده های تولیدی همان ترکیب منومرها را دارند. در فرآیند افزایشی منومرها انتها به انتها به هم می چسبند. تکرار ملکول ها ممکن است به شکل زنجیر خطی، زنجیر دارای شاخه یا بازو، یا زنجیرها یی که در عرض به یکدیگر متصل هستند، صورت گرفته و تشکیل شبکه درهمی بدهند.
تولید پلاستیک های ساختمانی
تولید فرآورده های پلاستیکی در سه مرحله انجام می شود که گاهی اوقات یکدیگر را می پوشانند. مرحله اول، تبدیل مواد اول به ترکیبات پلاستیکی پایه به شکل پودر، دانه ریز، دانه درشت یا رزین های آبکی است. مرحله دوم، شکل دادن به این مواد است که آنها را با اعمال روش ها یی به صورت ورق، فیلم لوله، میله و سایر نیمرخ ها در می آورند. معمولاً در این مرحله، پلاستیک با یک یا چند جسم دیگر ترکیب می شود تا ویژگی های فیزیکی دلخواه در فرآورده به دست آید.
مواد نرم کننده برای کارپذیری بیشتر، مواد پر کننده برای افزایش حجم و در نتیجه ارزان تر شدن، فیبرها برای افزایش تاب و پایا یی و مواد سخت کننده به منظور گیرش سریعتر به مواد پلاستیکی افزوده می شود. در مرحله سوم فرآورده های پلاستیکی نهایی از این نیمرخ ها ساخته می شوند.هر کدام از پلاستیک ها مشخصه های ویژه خود را دارند سبکی و سنگینی، نرمی و سختی، پایداری و ناپایداری در برابر گرما، شفافیت و سایر ویژگی های آنها به خاطر اختلاف در وزن ملکولی و شکل زنجیر ملکولی شان متفاوت است.