آشکارسازهای گازسوختی از نوع آشکارسازهای نوع نقطه ای بوده و به گاز (گازها ی) تولید شده در ا ثر حریق پاسخ می دهند. به عنوان مثال، هنگامی که در اثر محدود بودن اکسیژن موجود، فرآیند سوخت ناقص رخ می دهد مونواکسید کربن تولید می شود. مونواکسید کربن توسط برخی اقلام و اشکال ساختمان امکان اشاعه دارد.
بنابراین، در صورت وقوع حریق، آشکارسازهای مونواکسید کربن می توانند در فاصله قابل توجهی از محل حریق و در طبقاتی غیر از طبقه آغاز حریق، عمل نمایند. بایستی اقدامات احتیاطی لازم بعمل آید تا اطمینان حاصل شود که این امر باعث ارائه اطلاعات گمراه کننده به آتش نشانان یا سایر افرادی که به سگینال حریق پاسخ می دهند، نشود.
حسگرهای الکتروشیمیایی موجود درون آشکارسازهای گازسوختی عمر محدودی داشته و پس از آن بایستی تعویض شوند. ضروری است که کاربر و بهره برداری کننده از مدت زمان کار هر آشکارساز گازسوختی مورد استفاده در سیستم هشدار و تشخیص حریق اطلاع داشته باشد.
آشکارسازهای شعله ای
آشکارسازهای شعله ای تشعشع مادون قرمز و یا ماوراء بنفش ساطع شده از شعله را آشکار می کنند. هر دو نوع این آشکارساز از سلو ل های حساس به تشعشع که شعله را مستقیماً یا ا ز طریق عدسی های داخلی یا منعکس کنند ه ها، مشاهده و حس می کنند، استفاده می شود. آشکارسازهای شعله ای مادون قرمز معمولاً به نحوی طراحی شده اند که به مشخصه هایی از شعله مانند فلیکر، اندازه یا بیش از یک فرکانس تشعشع معین پاسخ دهند.
آشکارسازهای فضای آزاد و خارج ساختمان را می توان به نحوی طراحی کرد که به باندهای فرکانسی مادون قرمز مشخصی که جزء باند تشعشع خورشیدی نیستند پاسخ دهد. آشکارسازهای شعله ماوراء بنفش معمولاً در طول موج هایی که لایه اوزون آنها را در تشعشع خورشیدی فیلتر می کند عمل می نمایند. بنابراین آشکارسازهای ماوراء بنفش معمولاً به نور خورشید پاسخ نداده و می توان آنها را در خارج ساختمان به کار برد.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
