طراحی لزوماً حصول اطمینان از این است که مقاومت هر عضو از نیروهایی که به آن وار د می شوند، بزرگ تر باشد. مقاومت هر عضو به وسیله مقاومت های مصالح تشکیل دهنده و نیروهای وارد بر آن، به وسیله بارهای اعمال شده بیان می شود. از این رو داده های طراحی را می توان به دو گروه اساسی بارها و گروه مقاومت های مصالح تقسیم کرد.
مقادیر مشخصه
این مقادیر تغییرات آماری عادی را در داده های اولیه طراحی به حساب می آورد و به صورت زیر بیان می شود.که در آن ضریب k به منظور ایجاد این اطمینان است که احتمال بزرگ تر شدن (برای بارها) یا کوچک تر شدن (برای مقاومت های مصالح) مقادیر واقعی مشخصه در حد قابل قبولی پایین باشد. برای مقاومت های مصالح، آیین نامه مقاومت مشخصه را مقاومتی تعریف می کند که بیشتر از 5 درصد نتایج آزمایش از آن کمتر نباشد. برای چنین تعریفی K=1/64 است.
مقادیر محاسباتی
برخی شرایط از قبیل تحمیل اتفاقی بارهای بزرگ تر و خطاهایی که در هنگام طراحی و اجرا رخ می دهد از مقاومت عضو می کاهد. و در نتیجه مقادیر واقعی بار و مقاومت سازه اجرا شده با مقادیری که بر اساس مقادیر مشخصه به دست می آید متفاوت خواهد بود. این گونه اثرات را می توان برای هر حالت حدی به وسیله اصلاح مقادیر مشخصه توسط ضرایب ایمنی اجزایی به حساب آورد تا مقادیر محاسباتی برای حالت حدی مربوط مناسب شود.
بار محوری در تیرها
با انتقال بار محوری تیرها به راستای میلگردهای کششی می توان به آسانی تیرهای را مورد بررسی قرار داد. مقدار لنگر اضافی که از این انتقال حاصل می شود ممکن است باعث کاهش (در حالت کشش محوری) یا افزایش (در حالت فشار محوری) لنگر محاسباتی اولیه مقطع شود. برایند لنگر اولیه و این لنگر اضافی، لنگر موثر بر مقطع را به دست می دهد که تیر را باید برای این لنگر طرح کرد.
بار محوری که به راستای میلگردهای کششی انتقال می یابد می تواند (در حالت کشش محوری) باعث افزایش یا (در حالت فضار محوری) باعث کاهش نیروی محاسباتی حاصل از لنگر موثر در فولاد شود. بنابراین فولاد خمشی لازم برای لنگر موثر را باید به ازای بارمحوری تیر کاهش یا افزایش داد.
اصول طراحی برای خمش و بار محوری
فرضیات اولیه برای حالت حدی گسیختگی در خمش خالص و خمش توام با بار آن طوری بیان شده که بر روی هم به روش طراحی یکنواختی برای تمامی کنش های عادی، یعنی کشش محوری و فشار محوری، خمش ساده یا خمش توام با نیروی محوری (فشاری یا کششی) می انجامد. ت
وزیع تنش فشاری در بتن در موقع گسیختگی یعنی در حالت حدی نهایی بر اساس منحنی تنش کرنش مفروض برای این حالت طراحی است.رابطه تنش کرنش که توصیه شده سهمی - مستطیلی است و می توان آن را به وسیله یک سهمی درجه دوم که در کرنش 0/002 به فراز خود می رسد و سپس به خطر مستقیمی که با حفظ مقدار حداکثر تنش تا کرنش 0/0035 امتداد می یابد، نشان داد.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
