انواع حالت حدی

حالت حدی گسیختگی

کل سازه یا بخشی از آن ممکن است در اثر شکست یک یا چند مقطع بحرانی یا ناپایداری ارتجاعی یا خمیری، واژگونی اثرات خستگی، دچار گسیخته شود. طراحی برای مقاومت نهایی در خمش، برش و غیره منطبق با حالت حدی گسیختگی است.

حالت حدی خیز

سازه ممکن است دچار خیز بیش از حد شود که بر عملکرد و بهره دهی آن اثر نامطلوب دارد.

حالت حدی ترک خوردگی

ترک خوردگی بیش از حد در بتن ممکن است از نظر نمود ظاهر و نیز یکپارچگی سازه زیان آور باشد، همچنین ممکن است منجر به خوردگی در میلگرد ها شود. علاوه بر این حالت حدی، ممکن است در حالت خاص لازم باشد سازه را برای اثرات دیگری، از قبیل ارتعاشات، دوام و مقاومت در برابر آتش سوزی و غیره، نیز مورد بررسی قرار داد.

هر گونه ارزیابی از ایمنی و بهره دهی سازه باید با احتساب تغییرات بارهای اعمالی و تغییرات مقاومت های مصالح تشکیل دهنده سازه و نیز نقاط ضعف روش های تحلیل و طراحی و اجرا انجام گیرد. بنابراین، ایمنی و بهره دهی تنها بر حسب احتمال اینکه سازه به یک حالت حدی نرسد، می تواند معنی داشته باشد. یعنی روش طراحی باید تضمین کند که احتمال وقوع یک حالت حدی بسته به نوع سازه مورد نظر، در حد قابل قبولی پایین نگاه داشته شود. اما در حال حاضر یک چنین روند طراحی کاملاً احتمالی ممکن نیست.

یکی به دلیل فقدان اطلاعات آماری مربوط به متغیرهای طراحی و دیگری وجود عواملی که چندان از روش های آماری تبعیت نمی کنند. ولی بارها و مقاومت اعضا را، حتی در جایی که از طریق آماری محاسبه شده، تغییر می دهند. بنابراین روشی که برای طراحی توصیه می شود روش نیمه احتمالی است، یعنی روشی که فقط متغیرهای اساسی ضرایب ایمنی اجزایی می پوشاند.