یعضی سنگ ها و مواد معدنی مانند برخی سنگ آهک های دولومیتی با قلیایی های سیمان از خود واکنش نشان می دهند. این واکنش ها با انبساط همراه هستند و موجب ترک خوردگی سطح بتن می شوند. غیر از دو عامل مهم واکنش قلیایی سنگدانه ها و زیاد بودن قلیاییت سیمان، رطوبت بتن و دمای محیط (بین 10 تا 30 درجه سلسیوس) نیز به ترتیب برای وقوع و شدت بخشیدن به این واکنش ها ضروری است.
تر و خشک شدن متناوب نیز سرعت و شدت فعل و انفعالات را افزایش می دهد. پدیده مذکور باعث خرابی های وسیع سازه های بتنی به ویژه پل ها شده است.سنگدانه هایی که از سنگ های کربناتی فعال تشکیل شده باشند، با قلیاییهای سیمان ترکیب می شوند. گر چه این واکنش منحصر به مناطق گرمسیر نیست ولی در این مناطق آثار تخریبی انبساط به علت درجه حرارت زیاد محیط سریعتر و مشخص تر ظاهر می شود.
درصد بحرانی یون کلر
درصد بحرانی یون کلر که نشاندهنده آستانه خوردگی میلگرد در بتن است به عوامل متعددی بستگی دارد. بنابراین نمی توان مقدار مشخص را برای درصد بحرانی یون کلر تعیین کرد. اگر بتن کربناتی نشده باشد، 0/4 درصد وزن سیمان برای درصد بحرانی یون کلر، فرض مناسبی است. حداکثر مجاز یون کلرید در بتن در آیین نامه بتن ایران بر حسب نوع قطعه بتنی مشخص شده است.
حمله سولفات ها
خرابی سولفاتی بر اثر ترکیب یون سولفات و تری کلسیم آلومینات در بتن های ساخته شده با سمیان پرتلند به وجود می آید. و مکانیزم آن بدین ترتیب است که بر اثر واکنش مذکور (سولفو آلومینات کلسیم آبدار) حاصل می شود که از نمک های مضاعف اسید آلومینک است. این نمک مضاعف حجیم حاوی مقدار زیادی آب است که سبب انبساط و در نتیجه ترک خوردگی بتن و انهدام آن می شود.
شدت اثر سولفان بستگی به غلظت محلول آن دارد. تر و خشک شدن سطح بتن این اثر را شدت می بخشد. بتن هایی که در معرض حمله سولفات ها قرار می گیرد، معمولاً با سطحی سفید رنگ مشخص می شوند. در این موارد خرابی بتن معمولاً از لبه ها و گوشه ها شروع شده و با پیشرفت خرابی ترک و پکیدن حادث می شود.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
