این دیوارها برای تقسیم بندی فضاهای داخلی نبا و یا تقسیم یک تصرف به قسمت های مختلف طرح می شوند. معمولاً دیوارهای محصور کننده تنوره ها را نیز جز همین گروه به حساب می آورند. دیوارهای تقسیم کننده فضا مانع گسترش افقی حریق در سطح بوده و می توانند ایمنی و اطمینان بیشتری برای راه های خروج و فرار فراهم کنند.
آن دسته از این گروه دیوارها را که راهروهای اصلی بنا را احاطه می کنند باید مقاومت بیشتری از بقیه داشته باشند زیرا راهروها بخشی از راه های فرار هستند. هنگامی که تصرف های متفاوتی در یک بنا وجود دارد مشخصات دیوار تقسیم کننده تصرف نیز مانند دیوار حریق بر اساس تصرفی تعیین می شود که خطرات بیشتری به همراه دارد.
معمولاً سطوح باز یا منافذی که به هر دلیلی در یک دیوار ایجاد می شوند مقدار گسترش افقی حریق را افزایش خواهند داد. بنابراین مقدار و حدود سطوح باز محاز در دیوارهای حریق و تقسیم کننده های فضا باید با شناخت کامل فضا و نوع تصرف تعیین شود. به طور کلی می توان گفت که اگر بر روی دیواری با مقاومت معلوم دری باز شود آن در باید بتواند به همان اندازه دیوار در برابر حریق ایستادگی کند.
به عبارت دیگر در باید هنگام بسته بودن بتواند گسترش آتش و دود را برای مدتی تقریباً برابر با مدتی که دیوار مقاومت دارد محدود کند یا به تاخیر اندازد. بدون آنکه در عمل باز یا بسته شدن آن خللی ایجاد شود. اصولاً برای طراحی و ساخت، آزمایش و ارزیابی درها و بازشوها و همچنین ابزارهای مربوط به آنها استاندارهایی خاص تدوین می شود.
از دیدگاه محافظت در برابر حریق با رواج دادن مصالح جدید و گوناگون برای نازک کاری ساختمان که انواعی از آن به سرعت آتش گرفته و می سوزند، برقراری ضوابط و مقرراتی ویژه برای کاربرد انواع مصالح نازک کاری کاملاً ضروری است. بخشی از ایمنی هر نوع ساختمان با مصرف نادرست مصالح قابل احتراق در نازک کاری می تواند به شدت به خطر بیفتد. استفاده از مصالح زود اشتعال در نازک کاری همواره یکی از مهم ترین عوامل مرگ و میر در حریق ها بوده است.
ضابطه مصرف مواد قابل احتراق در نازک کاری در ارتباط مستقیم با مقاومت خود ساختمان در برابر حریق تعیین می شد. به این معنی که در ساختمان های احتراق ناپذیر و مقاومت در برابر حریق اصولاً مصرف مواد و مصالح قابل اشتعال صرف نظر از مقدار و درجه خطر آن به هیچ وجه مجاز نبود. استفاده از یک جنس معلوم در یک تصرف و یک محل می تواند خطرات بیشتر یا کمتری از تصرف یا محلی دیگر به همراه آورد.
مصرف مصالح زود اشتعال در راهروها و راه های فرار مسلماً از به کار بردن همان مصالح در اطاق های مستقل و منفرد خطرناکنتر است.به دلیل جمع شدن گازهای گرم حاصل از حریق در زیر سقف طبعاً نازک کاری سقف ها در گسترش حریق بیشتر موثر است. به همین دلیل مصرف یک نوع مصالح نازک کاری در سقف می تواند بیشتر از به کار بردن همان مصالح در دیوار مخاطره انگیز باشد.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
