شهر، سیستم زنده و پویا است که فضای سبز جزیی از ان قلمداد می شود. فضاهای سبز می توانند نقش های مهمی را در کاهش تراکم شهری، ایجاد مسیرهای هدایتی، تکمیل و بهبود کارکرد تأسیسات آموزشی، فرهنگی، مسکونی و ذخیره زمین برای گسترش آینده شهر را بر عهده داشته باشد. فضای سبز بخش جان دار ساخت کالبدی شهر است و در هماهنگی با بخش بی جان کالبد شهر، ساختار یا بافت و سیمای شهر را تشکیل می دهد. در این حالت فضای سبز می تواند نقش لبه شهر، تفکیک فضاهای شهری و آرایش شبکه های راه ها را بر عهده بگیرد. به طور کلی گیاهان د ارای ویژگی های کالبدی زیر هستند.
ضوابط و مقررات اصول طراحی فضای سبز
طراحی منظر از یک طرف با اصول ترکیب زیباشناسی معماری ارتباط می یابد و از سوی دیگر تابع اصول ترکیب زیباشناسی طبیعی می شود. بر اساس نگرشی نوین زیبایی از رابطه پیوسته و دینامیک دانش های مختلف در طراحی منظر به وجود می آید. در این نگرش کیفیت زیبایی منظر در ارتباط با عناصر مفید و عملکرد آن ها سنجیده می وشد و به عنوان دانشی در کنار سایر دانش های عملکردی مانند معماری، شهرسازی، کشاورزی و باغبانی قرار می گیرد.
طراحی فضای سبز در مقیاس های کوچک، باید مبتنی بر راحتی، زیبایی، دوام و صرفه اقتصادی باشد. طراحی فضای سبز به عنوان بخشی از طراحی فضای شهری فرایندی انسانی است که با بهبود کیفیت کالبدی محیط زیست سر و کار دارد. یک فضای سبز از یک سود جزیی از شهر است و نمی توان بدون توجه به کل، در مورد جز برنامه ریزی و طراحی انجام داد و از سوی دیگر هر فضای سبز، به منزله یک کل است که از ترکیب اجزا، مانند راه ها، باغچه ها، مبلمان و المان ها تشکیل می شود. و ضمن اینکه بایستی در تمامی اجزای احساس شود اجزا نیز به خوبی طراحی شوند.
در طراحی فضای سبز از گیاهان به عنوان عناصر معماری می توان استفاده کرد. این عناصر همانند دیگر عناصری که در طراحی به کار گرفته می شوند از ویژگی های بصری مانند نقطه، فرم، رنگ و بافت برخوردار هستند. بایستی این ویژگی ها بر اساس اصول زیباشناختی، یعنی وحدت، ریتم، تناسب، توازن و مقیاس چیده شوند تا بتوان به محیط های دلپذیر دسترسی پیدا کرد.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
