ملاحظات عملیات نگهداری زمستانی برای آسفالت متخلخل

نگهداری زمستانی آسفالت متخلخل نسبت به آسفالت معمولی متفاوت است. این مسئله به خاطر رفتار حرارتی متفاوت آسفالت متخلخل است. همچنین در این نوع آسفالت نگهداشتن نمک لازم میان سطحح روسازی و تایر کار دشواری است. در آسفالت متخلخل یخ زدگی زودتر از آسفالت معمولی اتفاق می افتد.

بخاطر اینکه آسفالت های متخلخل دارای درصد فضای خالی بالایی هستند لذا نرخ جریان گرما در این نوع مصالح کاهش می یابد. لذا درجه هدایت گرمایی و ظرفیت گرمایی آن پایینتر از آسفالت های معمولی است. نتیجه آنکه سطح روسازی های آسفالت متخلخل دارای درجه حرارت 1 تا 2 درجه پایینتر نسبت به آسفالت های معمولی هستند که سبب شکل گیری یخ زدگی در زمانی زودتر و در تعداد دفعات بیشتری می شود و بنابراین می توان دوره عملیات نگهداری بیشتری را انتظار داشت.

انجام عملیات ضدیخ برای روسازی های آسفالت متخلخل ظریفتر و پرهزینه تر است. روسازی آسفالت متخلخل باعث می شود که آب حاصل از برف و یخ ذوب شده سزیعتر زهکشی شود اما همزمان سبب می شود که محلول نمک همراه آب زهکش شود لذا عملیات یخ زدایی باید سریعتر و در تعداد دفعات بیشتری انجام شود و بنابراین سبب بالاتر رفتن هزینه عملیات نگهداری می شود.

علاوه بر ملاحظات اقتصادی استفاده بیش از حد از محلول نمک برای این روسازی ها سبب ایجاد یکسری مشکلات محیطی می شود. همچنین چنانچه روسازی آسفالت متخلخل در ترکیب با یک روسازی بتن مسلح بکار گرفته شود سبب آسیب رسانی به روسازی بتن مسلح می شود. یکی دیگر از مشکلات جدی که در اثر استفاده از محلول های ضدیخ برای روسازی های آسفالت متخلخل پیش می آید آن است که یخ تازه سبب پرشدن سوراخ های روسازی می شود که در اثر عبور ترافیک متراکم شده و شبیه یک لایه یخی در درون روسازی عمل می کند که برداشتن آنها حتی در شرایطی که هوا ملایم می شود بسیار سخت است.