عملکرد مخلوط های آسفالتی با دانه بندی باز شامل دو بخش دوام و وظیفه ای است. دوام این مخلوط ها به طور مستقیم وابسته به میزان مصالح جدا شده بوده و جداشدن مصالح نیز تحت تأثیر قیر مخلوط است. بنابراین دوام مخلوط به حساسیت نسبت به رطوبت و پتانسیل پیرشدگی مرتبط است. عملکرد وظیفه ای مخلوط های آسفالتی با دانه بندی باز نیز شامل نفوذپذیری و کاهش صوت است.
دوام
مهم ترین عامل در کاهش دوام مخلوط های آسفالتی با دانه بندی باز، شن زدگی یا از دست دادن دانه ها است. شن زدگی را مهم ترین عمل خرابی مخلوط های آسفالتی با دانه بندی باز دانستند. تنها دو آژانس، ترک و چاله را به عنوان عامل اصلی خرابی معرفی نمودند. مهم ترین عوامل رخ دادن شن زدگی، شن زدگی قیر (اکسید شدن و سخت شدن قیر) و نرم شدگی قیر (در اثر ریختن نفت و سوخت وسایل نقلیه روی سطح آسفالت) و تراکم نامناسب یا ناکافی است.
عمر قیر
یکی از مهم ترین وجه در مخلوط آسفالتی روسازی، اکسید شدن قیر است و منجر به شکنندگی و تغییرشکل ناپذیری مخلوط آسفالتی می شود. بنابراین، خرابی های ناشی از عمر زیاد به دلیل سخت شدگی در اثر اکسید شدن به صورت شن زدگی یا ترک خوردگی ظاهر می شود. سخت شدگی قیر به عوامل نرخ برشی در محدوده ویسکوز پایین و تابع روانی الاستیک و خصوصیات ویسکوز قیر، مرتبط است.
خصوصیات وظیفه ای
میزان درصد فضای خالی زیاد در مخلوط های آسفالتی متخلخل، مناسب با خصوصیات وظیفه ای اصلی و فوائد اصلی این مخلوط ها است. این مسئله حیاتی است که آسفالت متخلخل به گونه ای طراحی و نگهداری شود که از پرشدگی سوراخ جلوگیری شده و خواص آن در طول دوره عمر خدمت حفظ شود. یکی از مهم ترین وظایف مخلوط های آسفالتی با متخلخل، کاهش صوت است.
نفوذپذیری و ظرفیت کاهش صوت
کاهش نفوذپذیری در اثر پرشدگی تنها بر ظرفیت زهکشی مخلوط (شامل تأثیر بر لغزندگی، ترشح و پاشیدن آب) تأثیر ندارد، بلکه نفوذپذیری بر توانایی کاهش صوت در مخلوط های آسفالتی با دانه بندی باز نیز مؤثر است. بنابراین هر تلاش برای کاهش یا کنترل پرشدگی بر بهبود عملکرد وظیفه ای این مخلوط ها مؤثر بوده در نتیجه، طراحی مخلوط های آسفالتی با دانه بندی باز و آسفالت متخلخل در ایالات متحده و اروپا در طی سال های اخیر تغییر نموده است.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
