شکست دیوارهای برشی

هرگاه دیوار برشی تحت نیروهای جانبی قرار گیرند دو حالت شکست خواهد داشت یکی خمشی و دیگری برشی. معمولاً پایه های پهن به حالت برشی و پایه های باریک به حالت خمشی به حالت خمشی می شکنند. در عمل به هنگام زلزله دیوار تحت تأثیر نیروهای لختی ناشی از زلزله، متناوباً بر روی پنجه و پاشنه خم می شود و چنانچه نیروهای زلزله بر نیورهای مقاوم چیره شوند جابه جایی از حد کشسان خارج می شود و دیوار شروع به واژگون شدن می کند.

اما چون نیروهای زلزله طبیعتی آنی دارند این واژگونی لحظه ای بیشتر طول نمی کشد و خیلی زود جهت نیروها عوض می شود. و دیوار در جهت مقابل به حرکت در می آید. و در هر بار چند میلیمتر تا چند سانتیمتر از محل پی جابجا شده، پس از لحظه ای و به دنبال ضربه ای محکم، در جهت دیگر خم می شود. این حرکت های خمشی را تلو می گویند. حرکت تلو ذاتاً بسیار خطرناک است. و آثار زیان بخش زیر به همراه دارد.ضربه های حاصل از تلو خرد شدن پنجه و پاشنه دیوار شده، از عرض موثر پایه می کاهد و دیوار را بیش از پیش دربرابر ضربه های بعدی بی دفاع می سازد.

حرکت تلو با ضربه های شدیدی همراه است که نیروهای افقی بزرگی را ایجاد می کند زیرا اندازه حرکت حاصل (جرم دیوار در سرعت) باید در زمان نسبتاً کوتاهی صفر شود بنابراین نیروی افقی قابل ملاحظه ای را به وجود می آورد. این نیرو می تواند به اندازه ای بزرگ شود که شکست های برشی ایجاد کند.حرکت تلو موجب سست شدن ساختمان و در نتیجه کاهش دوره تناوب می شود که به نوبه خود سبب افزایش شتاب پاسخ یا نیروهای زلزله می شود، بنابراین از یک سو مقاومت ساختمان کم می شود و از سوی دیگر نیروهای زلزله افزیش می یابد و بیش از پیش ساختمان را در معرض انهدام قرار می دهد.

شکست دیوارهای عرضی

دیوارهایی که در جهت زلزله عمودند به سبب نیروهای لختی افقی که بر اثر شتاب حاصل از زلزله، از جرم خود دیوار پدید می آیند، مانند دال تختی که بر چهار تکیه گاه قرار گرفته باشد تحت خمش قرار گرفته، خطوطی مشابه خطوط تسلیم در آن ها پدید می آید، در صورتی که فاصله دیوارهای عمودی زیاد باشد خمش عمدتاً بین سقف و زمین انجام شده، ترک های خمشی در امتداد افقی ظاهر می شوند. علاوه بر این چنانچه اتصال دیوار خمشی و دیوارهای متعامد خوب نباشد، در حین زلزله دیوارهای متعامد از هم جدا می شوند.