انواع روش های گرمایش از کف
هوا نمی تواند گرما را برای مدت زمان زیادی در خود نگاه دارد، لذا روش هوای گرم در کاربری های مسکونی چندان مقرون به صرفه نخواهد بود. روش الکتریکی نیز فقط زمانی مقرون به صرفه است که قیمت انرژی الکتریکی کم باشد. در مقایسه با د و روش ذکر شده، سیستم گرمایش با آب گرم ( هیدرولیک) مقرون به صرفه تر است.
سیستم گرمایش از کف به عنوان راحت ترین، سالم ترین و طبیعی ترین روش برای گرمایش شناخته شده است. همانطور که افراد در یک روز سرد زمستانی توسط تشعشع خورشید احساس گرما می نمایند در این روش نیز گرما را به وسیله انتقال حرارت تشعشعی (تابشی) از کف دریافت می کنند. در این سیستم گرمایشی، معمولاً دمای آب گرم موجود در لوله های کف خواب بین 30 تا 60 درجه سانتی گراد است.
در سایر سیستم های موجود، دمای آب بین 54 تا 71 درجه سانتی گراد است. با مقایسه این سیستم با دیگر سیستم ها، می توان ملاحظه کرد که 20 تا 40 درصد در مصرف انرژی صرفه جوئی می شود. در سیستم های گرمایشی مرسوم (مانند رادیاتور و بخاری) هوای گرم در اثر کاهش چگالی سبک شده و به سمت سقف می رود و اولین جائی که گرم می شود سقف است.
واضح است که به علت بالا بودن دمای هوا در مجاورت سقف، میزان انتقال حرارت آن به بیرون از سقف از هرجای دیگر بیشتر است و این عامل باعث اتلاف مقدار زیادی انرژی می شود. سیستم گرمایش از کف برخلاف سیستم های مذکور هوای مجاور کف که نیاز اصلی ساکنان را است گرم می کند. در ساختمان هائی که دارای سقف بلند هستند استفاده از سیستم گرمایش از کف باعث کاهش مصرف انرژی و صرفه جوئی در مصرف سوخت می شود.