توزیع تنش در پدیده لنگی برشی

هر ستون داخلی نسبت به ستون خارجی سمت خود، تغییر شکل و تنش کمتری خواهد داشت. در سیستم لوله ای لنگر اعمالی خارجی باید توسط کوپل داخلی ناشی از نیروهای کششی و فشاری دو سمت مخالف محور خنثی تحمل شود. تنش های ستون های گوشه ای بیشتر از تنش های ناشی از رفتار خالص لوله ای خواهد بود و تنش های ستون های میانی کمتر از آن است.

به دلیل اینکه توزیع تنش در ستون ها کم اثرتر از حالت لوله ای خالص است، لنگر مقاوم و صلبیت خمشی سیستم کاهش می یابد. بنابراین گرچه یک قاب محیطی مهاربندی نشده یک فرم سازه ای بسیار موثر برای ساختمان بلند است ولی اثرات لنگی برش در قاب های محیطی، استفاده از حداکثر ظرفیت سختی و مقاومت سازه را محدود می سازد.

به دلیل مسطح باقی نماندن سطوح مقطع سازه پس از ایجاد لنگی برش، تاو ه های کف تحت اثر خمش قرار می گیرند. در نتیجه، جداکننده های داخلی و اجزای درجه دوم سازه ای تغییر شکل خواهند یافت و این تغییر شکل ها در ارتفاع ساختمان با یکدیگر جمع شده و مقدار قابل ملاحظه ای را تشکیل خواهند داد. بنابراین برای طرح مناسب و قابل قبول، لازم است که رفتار سازه ای سیستم به دقت مطالعه و شناخته شود.

در تحلیل معمولاً فرض می شود که سختی تاو ه های کف به اندازه ای زیاد است که به صورت دیافراگم های صلب عمل می کنند. در نتیجه شکل سطوح مقاطع در هر طبقه تغییر نکرده و فقط تغییر مکانی مانند جسم صلب خواهند داشت. بنابراین می توان تمامی تغییر مکان های افقی را بر حسب دو انتقال متعامد و یک چرخش تعریف نمود.

علاوه بر موارد ذکر شده، فرض می شود که سختی خارج از صفحه تاوه های کف به اندازه ای کم است که قادر به تحمل خمش یا چرخش نخواهند بود. فرض می شود که سیستم کف قادر به اعمال کوپل بین قاب های عمود بر جهت بارگذاری جانبی که به عنوان بال های قاب های کناری در نظر گرفته می شوند، نیست.

بنابراین قاب های کناری و قاب های عمود بر آن ها تحت اثر نیروهای صفحه ای زیادی قرار می گیرند ولی نیروهای خارج از صفحه قابل چشم پوشی هستند. هنگامی که ساختمان تحت اثر نیروهای جانبی قرار می گیرد، عمل اصلی سیستم کف، انتقال نیروهای افقی به اجزای سازه ای قائم است. چون سیستم کف به طریق دیگری در تحمل بارهای جانبی سازه دخالت ندارد و با در نظر گرفتن این که بارگذاری طبقات در ارتفاع ثابت است، طراحی و اجرای تکراری طبقات بازدهی اقتصادی خواهد داشت.