در طرح سازه های بلند ایده جدیدی ارائه شده که موسوم به سیستم لوله ای است. بازده سازه ای سیستم های لوله ای به قدری زیاد است که در اکثر موارد مقدار مصالح مصرف شده برای سازه در هر متر مربع، نصف مقدار مصالح مصرف شده در ساختمان های قابی با ارتفاع مشابه است.
در طرح لوله ای فرض می شود که عناصر سازه ای پیرامون ساختمان در مقابل بارهای جانبی همچون یک تیر با مقطع صندوقه ای عمل کند. فرض می شود که این تیر به صورت طره ای که از زمین خارج می شود اجرا شده است. در این سیستم چون دیوارهای خارجی تمام یا بیشتر بار جانبی را تحمل می کنند، مهار بندی های قطری یا دیوارهای برشی داخلی حذف می شوند.
دیوارهای لوله از ستون هایی تشکیل می شوند که به فواصل کم در مجاورت یکدیگر در اطراف محیط ساختمان قرار می گیرند و با تیرهای با عمق زیاد به یکدیگر متصل می شوند. این سازه نمایی همچون دیواری با سوراخ های متعدد به نظر می رسد. سختی دیوار نما را می توان با افزودن مهار بندی های مورب (قطری) که اثر خر پا مانند ایجاد می کنند افزایش داد.
صلبیت لوله چنان زیاد است که در مقابل بارهای جانبی به صورت یک تیر طره ای عمل می کند. لوله خارجی می تواند به تنهایی تمام بارهای جانبی را تحمل کند.سیستم لوله ای دارای چنان قابلیتی است که در بسیاری از موارد، مقدار مصالح سازه ای مورد استفاده در این سیستم به نسبت ساختمان های با سیستم قاب مدولار، به نصف تقلیل می یابد.