سازه های دریایی به هنگام نصب و طی مدت بهره برداری در معرض خطر برخورد با شناورهای تدارکاتی قرار دارند لذا بررسی و تحلیل برخورد کشتی با سازه های فراساحل الزامی است. در برخورد با سرعت پایین انرژی جنبشی عمدتاً به صورت ارتعاش الاستیک سازه مورد تصادم، جذب می شود لیکن در تصادمات شدید، انرژی جذب شده بر اثر ارتعاش الاستیک کافی نیست.
در این حالت انرژی وارده می تواند به صورت تغییر شکل های خمیری در اعضای کشتی و سازه مورد تصادم و سیستم جاذب انرژی (فندر) جذب شود. لذا در این گونه موارد اثر دینامیکی قابل توجه است و معادله حرکت کشتی و سازه مورد تصادم بایستی به صورت همزمان و دینامیکی حل شود.در پدیده برخورد، سازه فراساحل انرژی برخورد را به شکل های زیر جذب می کند.
در شیوه معمول جهت به دست آوردن پاسخ سازه مورد تصادم و بررسی کفایت آن در برابر ضربه صرفاً انرژی جذب شده در بخش فرورفته عضو مورد تصادم لحاظ می شود و مابقی سازه تحت اثر نیروهای انتهایی عضو مورد تصادم به صورت خطی تحلیل می شود. از معایب عمده این روش در نظر نگرفتن رفتار غیر خطی اعضاء مجاور عضو مورد تصادم و لحاظ نکردن سایر تغییر شکل هایی است که در جذب انرژی مشارکت دارند.