طبقه بندی واضحی برای پل های کابلی وجود ندارد. پل های کابلی می توانند توسط تعدادی دهانه ها، برج ها و کابل ها و همچنین نوع تیرهای حمال از یکدیگر تمیز داده شوند. تنوع بسیاری در تعداد و نوع برج ها و همچنین تعداد و چینش کابل ها وجود دارد. برج های نوعی به صورت تکی، دوتایی، دروازه ای و یا حتی برج های A شکل استفاده شده اند.
علاوه بر این چینش کابل ها به طور عمده ای متفاوت هستند. بعضی اقسام دارای چینش تکی، چنگی(موازی)، پنکه ای (شعاعی) و ستاره ای هستند. در بعضی موارد تنها کابل های یک طرف برج به عرشه وصل می شوند و طرف دیگر روی یک فندانسیون یا وزنه برابری لنگر می اندازند.پل های کابلی عمدتاً به دو بخش ترکه ای و معلق تقسیم بندی می شود. پل های معلق در دهانه های خیلی بزرگ به کار می روند.
ترکیب این پل ها عبارت است از دو عدد پایه بلند که در دو طرف دهانه قرار دارد و دو دسته کابل که با عبور از بالای پایه ها در دهانه آویزان است و دو انتهای کابل ها در تکیه گاه ثابتی که معمولاً بلوک های حجیم بتنی هستند مهار می شود و عرشه توسط تعدادی آویز قائم آویخته می شود. پل های معلق مدرن برای دهانه های بیش از 300 متر اقتصادی بوده و اگر عرشه فلزی استفاده شود مقرون به صرفه تر است.
پل های ترکه ای به علت سختی و زیبایی و اقتصاد طرح و سهولت اجرا رواج زیادی یافته است. اصل اساسی در بررسی رفتار پل های ترکه ای این است که توسط کابل های متعددی به یک پایه بلند نصب شده اند و دهانه پل در نقاط متعددی گرفته می شود. در این پل ها عرشه به صورت صلب از یک طرف روی کوله های پایه ها و از طرف دیگر با کابل ها مهار می شوند.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
