انتخاب روغن لحیم مناسب

چگونه روغن لحیم مناسب انتخاب کنیم؟
مطابق استاندارد IPC J-STD-004B که مربوط به الزامات فلاکس لحیم کاری است، سه نوع فلاکس مختلف برای لحیم کاری در الکترونیک وجود دارد.

این انواع عبارتند از:

رزین و جایگزین های رزین، محلول در آب و دارای پاک کننده.

در این دسته ها بسته به نیاز اجزا و بوردهای لحیم شده انواع و ترکیبات شیمیایی مختلفی برای فلاکس وجود دارد.بسته به فرایند لحیم کاری، فلاکس های مختلفی به کار می رود.

این روش های لحیم کاری به شرح زیر هستند و فلاکس مناسب آن ها نیز بیان شده است:

لحیم کاری موجی:
فلاکس مورد استفاده برای لحیم کاری موجی معمولاً از حلال های بیشتری نسبت به فلاکس استفاده شده برای سایر کاربردها تشکیل شده است و قبل از لحیم کاری، روی صفحه پاشیده می شود.

فلاکس قطعاتی را که قرار است لحیم شوند تمیز می کند تا لایه های اکسیدی تشکیل شده را از بین ببرد. اگر از فلاکسی با خورندگی کمتر در بورد به کار برده شود، قبل از استفاده باید بورد را تمیز کرد.

لحیم کاری قلع پوشانی:
برای بوردهایی که فرایند لحیم کاری قلع پوشانی را طی می کنند، از خمیر قلع که از فلاکس چسبناک و گوی های کوچک تشکیل شده، استفاده می شود.

این خمیر لحیم کاری قطعات را در جای خود نگه می دارد تا جایی که گرمای اجاق باعث می شود ذرات لحیم کاری دوباره جوش بخورند.

سطوح فلزی نه تنها توسط فلاکس تمیز می شوند، بلکه ماهیت خمیری فلاکس باعث جلوگیری از اکسیداسیون بیشتر هوا می شود.

فلاکس خمیری لحیم همچنین حاوی مواد افزودنی برای بهبود خصوصیات لحیم با ذوب شدن آن است.

لحیم کاری انتخابی:
فلاکس مورد استفاده برای فرایندهای لحیم کاری انتخابی یا با پاشش آن و یا با استفاده از یک فرایند قطره جت دقیق تر اعمال می شود.

روشی که فلاکس به هر یک از این فرایندهای لحیم کاری اعمال می شود، به دقت کنترل می شود تا اطمینان حاصل شود که فلاکس بدون اینکه یکپارچگی فرایند لحیم کاری را به خطر بیندازد، قادر به انجام وظیفه خود است.

به عنوان مثال، اگر از خمیر استفاده شود که غلظت بیشتری دارد، در صورت سریع گرم شدن می تواند مشکل ایجاد کند.

حلال های گرم ممکن است یک حفره در اتصال لحیم کاری شکل دهند، و لحیم ذوب شده روی جاهایی از بورد که نباید لحیم شوند، پاشیده شود.

به همین دلیل، فرایند بازجوش لحیم کاری با مراحل پیش گرم کردن، مرطوب کردن دما و دوباره جوش زدن به دقت کنترل می شود.

یکی از جنبه های انتخاب فلاکس، نیاز به تمیز کردن آن از بورد پس از انجام کار است. برخی از فلاکس ها خورنده هستند و باقیمانده آن ها ممکن است به فعالیت خود ادامه داده و مدت ها پس از تولید بورد مدار به آن آسیب برساند.

سه دسته فلاکس ذکر شده در بالا هر کدام به گونه ای نیاز تمیزکاری دارند:

بر پایه رزین:
این فلاکس باید با حلال های شیمیایی خاصی که معمولاً شامل فلوروکربن ها هستند تمیز شود.

محلول در آب:
مواد تمیزکننده زیادی وجود دارد که می تواند برای فلاکس های محلول در آب استفاده شود (مانند آب دیونیزه و شوینده ها).

دارای پاک کننده:
با توجه به نام این فلاکس، به تمیز کردن کمی نیاز دارد یا بدون نیاز به تمیز کردن است. البته، فلاکس دارای پاک کننده می تواند اثر چسبندگی پوشش های سازگار را کاهش دهد، بنابراین نوعی تمیز کردن هنوز توصیه می شود.

پاک کردن روغن لحیم:
مشکل باقی ماندن فلاکس در مدار این است که فلاکس آب دوست است، یعنی آب را جذب می کند. این بدان معناست که هرگونه مانده فلاکس در PCB باعث نشتی قابل توجهی در یک روز مرطوب می شود.

ممکن است مداری داشته باشید که در آب و هوای خشک خوب کار کند، اما در آب و هوای ساحلی از کار بیفتد. ترکیبی از مانده آب و فلاکس نیز خورنده است و می تواند باعث شود مدارها به مرور زمان خراب شوند.

مواد شستشو دهنده فلاکس در درجات مختلفی از قوی تا ضعیف وجود دارد. پاک کننده های فلاکس ضعیف عمدتاً مبتنی بر ایزوپروپیل یا ایزوپروپانول هستند، در حالی که مواد پاک کننده فلاکس قوی شامل استون، هگزان و سایر حلال های مشابه هستند.

این پاک کننده ها به شدت قابل اشتعال بوده و فقط باید در مکان هایی با تهویه مناسب استفاده شوند. علاوه بر ایمنی شخصی، توجه داشته باشید که برخی از مواد شوینده فلاکس پلاستیک را حل می کنند، بنابراین باید مراقب باشید.

برای آن دسته از فلاکس هایی که خورنده تر هستند، تمیز کردن ضروری است.

برخی از فرایندهای تولید بورد مدار، مانند ناحیه های محافظت شده PCB که لحیم کاری موجی روی آن ها پیاده می شود، به طور بالقوه می توانند باقیمانده فلاکس را پنهان کنند. این فلاکس باقیمانده، در صورت تمیز نشدن مشکلات جدی پدید خواهد آورد.

علاوه بر مشکلات خورندگی روغن های فعال تر، با این حال، حتی ته مانده روغن دارای پاک کننده نیز می تواند در تست PCB، تجهیزات بازرسی نوری و برخی از قطعات الکترونیکی حساس تداخل ایجاد کند. به طور کلی، بهتر است که بقایای روغن را در هر زمان ممکن تمیز کرد.