قطعه کاری که برای جوشکاری روی هم قرار گرفته اند، به هم متصل شوند. مقاومتی که قطعه در برابر عبور جریان از خود نشان می دهد، باعث به وجود آمدن گرمای موضعی در قطعه شده و به اتصال آنها می انجامد.
زمانی که سطح مشترک الکترودها با قطعه کار، به دلیل مقاومت در برابر عبور جریان گرم می شود، قطعه کار جوش داده می شود. در تمام موارد در صورت عدم عبور جریان الکتریسیته، عمل جوشکاری انجام نمی شود. بر اثر نیروی حاصل از فشاری که الکترودها به قطعه کار وارد می آورند، قطعه کارها بر روی هم نگاه داشته می شوند.
تولید گرما
اگر توان و گرما را با یکدیگر هم ارز بگیریم، می توان با استفاده از قانون اهم، میزان گرمای تولیدی را محاسبه کرد. زمانی که جریان از یک هادی الکتریسیته می گذرد، مقاومتی که رسانا در برابر عبور جریان ایجاد می کند، موجب تولید گرما می شود.
عملیات اساسی جوشکاری مقاومتی
کاربرد صحیح جوشکاری مقاومتی به عمل کرد مناسب و کنترل متغیر های زیر بستگی دارد.
تمامی جوشکاری های مقاومتی به جریان کافی برای گرم کردن فلزات مورد نظر و همچنین رساندن آنها به حد خمیری شان، نیاز دارند. جریان جوشکاری مورد نظر را می توان با استفاده از قسمت کنترل جریان که بر روی دستگاه پیش بینی شده، تنظیم نمود. در تهیه یک جوش مقاومتی به دو سری فشار فشار جوش و فشار چکشی نیاز است.
فشار جوش، فشاری است که الکترودها در حین عبور جریان از منطقه مورد نظر بر قطعات کار وارد می کنند و آنها را در همان حال نگه می دارند. معمولاً به محض اینکه قطعات کار به حالت خمیری خود برسند، جریان جوشکاری قطع شده و در زیر فشار چکشی الکترودها، قطعات مورد نظر به هم فشار داده می شوند. معمولاً اعمال این فشار تا زمان کوتاهی که در واقع زمان گرفتن (جامد شدن) جوش باشد ادامه خواهد داشت. پس از تکمیل جوش، فشار مزبور از روی الکترودها برداشته شده و قطعه حاضر شده را خارج می کنند.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
