طراحی سبز از روش های نوین طراحی است که در دنیای معماری مطرح شده است. تا به حال بناها ی مختلفی با استفاده از شیوه های طراحی سبز به انجام رسیده یا در حال انجام است. این نوع از معماری در راستای توسعه پایدار و در زمینه های مختلف انرژی، مصالح، تأسیسات و... همراه با بکار گیری تکنولوژی روز، رو به جلو حرکت می کند.
معماری سبز نوعی از طراحی را در بر می گیرد که در آن هر بنا رضایت ساکنین را در همه زمینه های فیزیولوژیکی و روحی و روانی فراهم کند و با بهره گیری سنجیده از راهکارهای توسعه پایدار از مواد طبیعی پایدار و غیر مضر برای زندگی انسانی، کمترین آسیب را به محیط زیست وارد کند. این نوع از معماری، طراحی را به این سمت پیش می برد که بیشترین استفاده از انرژی خورشید و باد در اولویت قرار گیرد.بعضی از جنبه های معماری سبز شامل موارد زیر است:
در حالت کلی معماری سبز این امکان را به کاربر می دهد که سلامتی، رضایت و خشنودی، بهره وری و نشاط ساکنین خود را تأمین می کند. بهره گیری سنجیده از راهکارهای تأیید شده معماری پایدار، ساخت و ساز با مواد غیر مسموم کننده، استفاده مؤثر از مصالح به دست آمده از مواد طبیعی پایدار، اتکا و وابستگی به خورشید برای نور روز، انرژی گرمایی و الکتریکی، از الزامات این طرح ها است.
تلفیقی معمارانه از این راهکارها در یک ساختمان باعث می شود که ساختمان سازی ها در جهت توسعه پایدار و معماری پیدار حرکت کند. در کل این حرکت ها در جهت استفاده بهینه از انرژی هائی است که از آن به عنوان انرژی پاک نام برده می شود.