در فرآیندهای طراحی بر اساس مقاومت پیشنهاد شود، تمامی پارامترهای اثرگذار لحاظ نشده است. پارامترهای مانند درصد آرماتور خمشی موجود در تیر بر میزان اثر بخشی روش تأثیر زیادی دارد. در حالی که چنین پارامتری در دستورالعمل ها دیده نمی شود که ناشی از کمبود اطلاعات حین تدوین آنها است.
در دستورالعمل های پیشنهادی تقویت غالباً از نقطه نظر مقاومتی مورد توجه قرار گرفته است. به این مفهوم که فرآیندهای طراحی بیشتر میزان افزایش مقاومت های خمشی و برشی را در خود دارند. در حالی که دیدگاه صرف مقاومتی برای اهداف طراحی در برابر زلزله به تنهایی کافی نبوده و آنچه حاکم بر عملکرد المان و نهایتاً یک سازه است، شکل پذیری و رفتار المان تحت بارهای دینامیکی است. گرچه سختی و عدم افت مقاومتی نیز از پارامترهایی هستند که همراه شکل پذیری بایستی مطرح شوند.
در این صورت لازم است که سختی رفتاری المان تحت بارهای وارده به صورت کالیبره شده ای تعیین شده تا بتوان از آن در تحلیل های غیرخطی مانند تحلیل بار افزودن (پوش اور) استفاده نمود. این منحنی ها خواص هیسترتیک المان را نیز در خود دارند. چنین منحنی هایی در مطالعات مختلف تهیه شده، اما تا به حال این منحنی ها به صورت یک منحنی با خواص کاملاً مشخص و کالیبر شده که مورد پذیرش محققین باشد در کارهای عملی وارد نشده است.
استفاده از لایه های پلیمری مسلح(FRP) در صورتی که در آنها از پدیده جداشدگی (Debonding) جلوگیری شود، در تقویت خمشی تیرهای بتنی بسیار هستند. در برخی موارد حتی با افزودن یک لایه پلیمر تا 5/3 برابر افزایش مقاومت دیده شده است. با افزایش میزان آرماتور خمشی تیر (قبل از بهسازی)، اثر بخشی تقویت به کمک این روش کاهش می یابد.
تیرهایی که با استفاده از این روش تقویت خمشی می شوند، رفتار نهایی تردی از خود نشان می دهند که به علت ماهیت مصالح پلیمری منطقی به نظر می رسد. با این وصف ظرفیت تغییر شکل تیر تقویت شده بیشتر از تیر تقویت نشده است. مهار قسمت های انتهایی لایه پلیمری در رفتار کلی المان تأثیر بهساز یی دارد. در صورت مهار لایه پلیمری کرنش ایجاد شده در آن صورت افزایش می یابد.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
