روکش بتن آرمه در مواردی که میزان شدت آسیب های وارده به ستون زیاد باشد و ستون از ظرفیت کافی در برابر نیروهای جانبی برخوردار نباشد، بکار گرفته می شود. روکش بتنی بسته به شرایط می تواند دور تا دور ستون یا در یک وجه آن اجرا شود. مناسب بودن طرح روکش بتنی به پیوستگی آن با عضو بستگی دارد. اگر ضخامت روکش بتنی کم باشد، افزایش سختی در ستون مقاوم سازی شده محسوس نیست. روکش بتنی باعث افزایش ابعاد ستون می شود که علاوه بر مسائل معماری، وزن ساختمان را نیز افزایش می دهد.
در تیرها می توان از روکش بتنی در سه و یا چهار وجه تیر برای بهسازی و افزایش مقاومت آن استفاده نمود. با این روش می توان ناحیه کششی و فشاری تیر را با روکش های بتنی جدید تقویت کرد.برای تکمیل مکانیسم انتقال نیرو بین مصالح قدیم و جدید، زبر نمودن سطح بتن قدیمی و جوش دادن میلگردهای اتصال با آرماتورهای جدید و قدیم ضروری است.
اجرای روکش بتنی در هر چهار وجه تیر موثرترین روش برای مقاومسازی تیرهای بتنی است. در این شیوه ضخامت بتنی که به وجه بالایی تیر افزوده می شود باید در ضخامت سقف گم شود. اجرای تنگ ها نیز از طریق سوراخ هایی که در فواصل نزدیک به هم در دال سقف ایجاد می شود امکان پذیر است.اجرای روکش بتنی در سه وجه تیر برای افزایش ظرفیت خمشی و برشی تیر در برابر بارهای قائم انجام می شود، اما به دلیل آنکه در این حالت، افزایش ظرفیت باربری مقاطعی از تیر که در نزدیکی تکیه گاه ها قرار دارند امکان پذیر نیست، تیر را نمی توان در مقابل بارهای جانبی زلزله تقویت نمود.
کاربرد مقاوم سازی به روش ژاکت بتنی
مزایا
معایب