در بسیاری موارد اطلاعات کمی در مورد مواد موجود در آسفالت و ضخامت لایه های موجود شناخته خواهد شد. بهترین روش جهت تعیین این اطلاعات تعیین یک نمونه در مسیر جاده ای است. تعداد دفعات گرفتن نمونه به تنوع آسفالت های موجود بستگی دارد. طبیعتاً اگر از جاده ای در هر 200 متر نمونه گیری شود، اطلاعات مناسب ارائه می شود. نمونه گیری معمولاً می تواند با استفاده از یک مته یا حفار برای آسفالت برای پایه و زیر ساخت انجام می شود.
ضخامت لایه آسفالت در هر محل باید تعیین شود. در صورتی که نمونه استوانه ای گرفته شود، از نظر بصری بررسی می شود تا وضعیت آسفالت و سایز سنگدانه ها تعیین شود. حفاری زیر آسفالت با یک مته یا حفار نمونه گیری مواد پایه ای یا زیربنا را فراهم خواهد کرد. ضخامت لایه پایه و نوع سنگدانه ها باید مورد توجه قرار گیرد. همچنین عمق سنگدانه و نوع مواد زیربنا باید ثبت شود.
یک نمونه از به کارگیری آسفالت جاده از محل باید به آزمایشگاه به عنوان نمونه شاهد برگردد. در صورتی که مواد در طول پروژه نسبتاً ثابت باشند، تنها یک محل باید جهت گردآوری نمونه آزمایشگاهی مورد نیاز باشد. اگر تفاوتی قابل توجهی در مواد وجود داشته باشد، دومین طراحی ترکیب می تواند نیاز باشد.
ساده ترین روش جهت دستیابی به نمونه آزمایشگاهی، حفاری یک گودال آزمایشی کوچک است. یک سطح یک متر مربعی حفاری شده در عمق بخش پایه جدید پیشنهادی، به طور طبیعی مواد را به وجود خواهد آورد که جهت طراحی ترکیب ضرور است. و زمانی که بی حفاظ گذاشته می شود تصویر خوبی از آنچه در لایه های جداگانه به نظر می رسد ارائه خواهد شد.
در جریان ارزیابی زمین، زمان بسیار خوبی جهت پرداختن به مطالعات زهکشی وجود دارد. در جاهایی که به آبروهایی جهت آب های زیر گذر نیاز است یا هر گونه پیشنهادی جهت تغییر درجه یا شیب عبور صورت می گیرد. از آنجایی که مسیر جاده از پایه ایجاد می شود بهترین زمان برای تغییر دائمی مطلوب به وجود می آید.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
