پوشش های بتن آرمه

در مورد آسیب های وسیع دیوارهای ساختمان ها که جز موارد قابل تعمیر شناخته شده اند بایستی ترجیحاً از پوشش بتن آرمه دو گانه ای استفاده شود.قبل از انجام دادن هر کاری همه اندودکاری ها بایستی به طور اصولی و منظم برچیده و ملات از روی اتصالات آجری و سنگی پاک شوند و در ضمن سنگ ها بایستی تا بیشترین عمق تحت اثر فشار آب شستشو شوند.

پوشش مقاطع ترجیحاً با بتن ریزدانه صورت می گیرد که ضخامت 50 میلیمتر (برای آجرکاری) تا 100 میلیمتر (برای مصالح بنایی) همچینی بر اساس شدت آسیب وارده افزایش می یابد.اگر بتن درجا مورد استفاده قرار می گیرد ضخامت هر لایه پوشش باید از 100 میلیمتر بیشتر باشد. برای سازه های ساده و متعراف طراح می تواند در مورد جایگزین کردن بتن ریزدانه یا بتن درجا با دوغاب سیمان که دارای 400 کیلوگرم سیمان در هر مترمکعب بتن است مختار باشد.

در حالتی که کف چوبی باشد پوشش را می توان بدون هر هم زدن اتصالات اعمال نمود. اگر کف موجود نتواند به حد کافی به عنوان یک کف صلب که نیورهای جانبی را توزیع می کند عمل کند، در این صورت یک لایه ضخیم پوششی قادر خواهد بود که امر جابه جایی کف چوبی را با دال بتن آرمه تسهیل کند. این دال را می توان بر وری لایه پوششی داخلی یا بر روی بریدگی کوچکی که در درون مصالح بنایی ایجاد می شود به طور صحیح اجرا نمود.

در مورد دال های بتن آرمه، پوشش مورد نظر با جوشکاری آرماتورهای لایه پوششی بر روی آرماتورهای دال یا سوراخ هایی به قطر 100 میلیمتر در فواصل هر 500 میلیمتر ایجاد و آرماتورهای اتصال از داخل این سوراخ ها عبور داده میش وند.پوشش های داخلی و خارجی با واسطه کلاف تقویتی بتن آرمه به یکدیگر متصل م شوند و این کلاف تقویتی در تراز تکیه گاه سقف ساخته می شود.

برای کلاف های تقویتی بتن آرمه که در تراز پایین تری قرار دارند، نظیر این اتصال مفید است.اگر دیواری که بدین ترتیب تقویت می شود طولی بیش از 6 متر داشته باشد بایستی یک پشت بند بتن آرمه عرضی بر روی لایه پوششی داخلی به صورت دیواری باریک و کوتاه به ضخامت 600 میلیمتر احداث شود.