مردم و انرژی خورشیدی:
برخی از مردم نگرانند که مزارع خورشیدی زمین هایی را که برای تولید مواد غذایی مورد نیاز ما است، قلع و قمع کنند.
اگر در مورد قرار دادن صفحات خورشیدی روی سقف های خانگی صحبت کنیم، نگرانی درباره زمین محلی از اعراب ندارد.
متخصصان محیط زیست استدلال می کنند که موضوع اصلی انرژی خورشیدی ایجاد نیروگاه های بزرگ و متمرکز خورشیدی نیست (بنابراین شرکت های قدرتمند می توانند با سود بالا فروش برق به افراد بدون برق را ادامه دهند)، بلکه جایگزینی انرژی نیروگاه های متمرکز و ناکارآمد آلوده با نیروگاه های کوچک خورشیدی مردم در همان جایی که از آن استفاده می کنند.
این امر سبب کاهش تولید انرژی سوخت فسیلی، آلودگی هوا و انتشار دی اکسید کربن توسط آن ها می شود و همچنین عدم کارایی انتقال توان از تولید به مصرف از طریق خطوط برق هوایی یا زیرزمینی را از بین می برد.
حتی اگر مجبور باشید کل سقف خود را با صفحات خورشیدی (یا سلول های خورشیدی با لایه نازک ورقه ای روی تمام پنجره های خود) بپوشانید، اگر بتوانید کل نیازهای برقتان (یا حتی بخش بزرگی از آن) را برآورده کنید، به هر حال از سقف که فضای بدون استفاده ای است، بهره برده اید.
طبق گزارش سال 2011 انجمن صنایع فتوولتائیک اروپا و گرین پیس، نیازی به پوشش زمین های کشاورزی با ارزش با صفحات خورشیدی نیست.
حدود 40 درصد از کل سقف ها و 15 درصد نمای ساختمان در کشورهای اتحادیه اروپا برای صفحات PV مناسب است که تقریباً 40 درصد از کل تقاضای برق تا سال 2020 است.
فراموش نکنید که صنعت انرژی خورشیدی تولید برق را تا نقطه مصرف برق سوق می دهد و این مزایای عملی بزرگی دارد.
ساعت های مچی و ماشین حساب های خورشیدی از نظر تئوری به باتری نیاز ندارند (در عمل، باتری پشتیبان دارند) و بسیاری از ما از تلفن های هوشمند مجهز به انرژی خورشیدی که هرگز نیازی به شارژ ندارند لذت خواهیم برد.
علائم جاده ای و راه آهن اکنون در بعضی موارد از انرژی خورشیدی استفاده می کنند. در علامت های اضطراری چشمک زن اغلب پنل های خورشیدی تعبیه شده است، بنابراین می توان آن ها را حتی در دورترین مکان ها نیز نصب کرد.
در کشورهای در حال توسعه که منبع عظیم انرژی خورشیدی هستند، زیرساخت های الکتریکی ضعیف است و پنل های خورشیدی برق پمپ های آب، تلفن و یخچال را در بیمارستان ها و کلینیک های بهداشتی تأمین می کنند.
چرا هنوز انرژی خورشیدی به اندازه ای که باید استفاده نشده است؟
پاسخ این پرسش ترکیبی از عوامل اقتصادی، سیاسی و فناوری است. از نظر اقتصادی، در اکثر کشورها، برق تولیدی صفحات خورشیدی هنوز گران تر از برق حاصل از سوزاندن سوخت های فسیلی آلوده است.
جهان سرمایه گذاری عظیمی در زیرساخت های سوخت های فسیلی دارد و اگرچه شرکت های قدرتمند تولید نفت به شاخه های انرژی خورشیدی وارد شده اند، اما به نظر می رسد علاقه مند به افزایش عمر ذخایر نفت و گاز موجود با فناوری هایی مانند شکستن (شکست هیدرولیک) هستند.
از نظر سیاسی، شرکت های نفت، گاز و زغال سنگ بسیار قدرتمند و تأثیرگذار هستند و در برابر نوعی مقررات زیست محیطی که از فناوری های تجدیدپذیر مانند انرژی خورشیدی و بادی حمایت می کنند مقاومت دارند.
از نظر فنی، همان طور که قبلاً نیز مشاهده کردیم، بیشتر سرمایه گذاری های خورشیدی در جهان هنوز بر پایه فناوری نسل اول است. چه کسی می داند، شاید چندین دهه دیگر طول بکشد تا پیشرفت های علمی اخیر، تجارت را برای انرژی خورشید واقعا جذاب کند.
یک مشکل با استدلال هایی از این دست این است که آن ها فقط عوامل اساسی اقتصادی و فناوری را می سنجند و نمی توانند هزینه های پنهان محیطی مواردی مانند نشت نفت، آلودگی هوا، تخریب زمین از معدن زغال سنگ یا تغییر اقلیم و به ویژه هزینه های آینده، که پیش بینی آن ها دشوار یا غیرممکن است را در نظر بگیرند.
ممکن است که آگاهی روزافزون نسبت به این مشکلات باعث دور شدن از مصرف سوخت های فسیلی شود، حتی اگر دیگر پیشرفت فنی در این زمینه وجود نداشته باشد.
به عبارت دیگر، ممکن است زمانی فرا برسد که دیگر توانایی پرداخت هزینه تعویق جهانی استفاده از انرژی تجدیدپذیر را نداشته باشیم.
در نهایت، همه این عوامل با هم ارتباط دارند.
با رهبری سیاسی قانع کننده، جهان می تواند فردای خود را به یک انقلاب خورشیدی متعهد کند و سیاست می تواند پیشرفت های فناوری را تحمیل کند تا اقتصاد انرژی خورشیدی را تغییر دهد.