مصالح ساخته شده در نما و تزیینات معماری این دوره، همانند گذشته، از تنوع و تعدد قابل توجهی برخوردار است و به دلیل تحولات و رویکردهای جدیدی که در معماری و ساختمان سازی ایجاد شده، تأثیرات آن را نیز در مصالح تزیینات می توان دید. در دوره پهلوی اول استفاده، از آجر در نما و تزیینات نه تنها کاهش پیدا نکرد بلکه رونق خاصی پیدا کرد.
نهضت عمران و آبادانی و ساخت و ساز فراوان به همراه سهولت در کار، استفاده از آجر را در اولویت قرار داد به طوریکه در مدت زمانی کوتاه، بافت جدید آن دهه ها به شکل موزون و هماهنگ دارای بناهای آجری به رنگ های زرد و قرمز شد و به شکل وسیع نخست در بناهای اداری و سپس در بافت تجاری و خانه های مسکونی رایج گشت.
خیابان های تازه تأسیس (چه در دل بافت های قدیم و چه در محدوده های جدید) که در ابتدای این دوره در اکثر شهرهای کشور کشیده شدند، همگی دارای نماهای یکدست، هماهنگ و در یک و یا دو طبقه هستند. نمونه های شاخص در آثار معماری این دوره را می توان به بناهای دبیرستان البرز، ساختمان پست، مدرسه انوشیروان، مدرسه فیروزبهرام، سازمان ثبت اسناد، موزه ایران باستان، کتابخانه ملی (سابق) در تهران و ساختمان دارایی آمل اشاره کرد که تقریباً به تمامی از نما و تزیینات آجری استفاده شده است.
هنر آجر کاری و آجر تزیینی در نیمه اول در دوره پهلوی اول، نقش عمده و یا اول را در پوشش بناها دارد.در این دوره، اگرچه دلیل استفاده زیاد آجر در پایتخت و همه شهرها به جهت فراوانی ساخت و ساز و سرعت و سهولت در اجرا بوده است، ولی به استناد بناهای این دوره می توان گفت که تمامی شکل های آجر تزیینی که پیش از این در معماری آجری گذشته این سرزمین به کار رفته، الگو و دستمایه هنرمندان این دوره معاصر بوده است. آجرکاری قالبی مُهری، آجرکاری تزئینی، آجر کنده کاری، آجر تزیینی پیش بر و نیز تزیینات تلفیقی آجر و کاشی، همگی به شکل های مختلف، کم و زیاد و در طرح های جدید به کار گرفته شده اند.