خطوط کشتیرانی LINER، به شرکت هایی اطلاق می شود که دارای کشتی و برنامه ی منظم حمل هستند و میان بنادر معینی تردد دارند. در خطوط منظم کشتی دریک مسیر معین و با برنامه ی زمانی از پیش تعیین شده، کالا یا مسافر حمل می کند.
مهم ترین بخش سازمانی در این شرکت ها، «اداره ی خط» است، که در واقع، مسولیت عملیات و سودآوری خط، همین طور، برنامهی تردد کشتی ها، اداره ی نماینده گی ها یا شعب خارج از کشور و وظایفی مشابه را برعهده دارد. ادارهی یک خط، وظیفه و کار دشواری است، و مستلزم تبادل انبوهی از اطلاعات، و تهیهی اسناد حمل برای صدها محموله در هر سفر است.
خطوط منظم کشتیرانی حمل کننده عمومی (Common carrier)، به حساب می آیند، و ممکن است، عضو یک کنفرانس، یا اتحادیه ی کشتیرانی باشند.
خط کشتی رانی برنامه ی زمانی خود را آگهی می کند و به طور معمول هر کالای مناسبی را به شرط داشتن فضای خالی قبول می کند. در خطوط منظم باری، بیش تر کشتی های رو-رو (RO-RO)، کانتینربر (Container carrier)، و کالای عمومی (General cargo) فعال هستند.
ویژگی های خطوط کشتیرانی منظم (Liner)
در مقابل کشتی های دارای برنامه ی منظم (LINER)، کشتی های گذری TRAMP، هستند که برنامه ی منظمی ندارند و بین بنادر مشخص رفت وآمد نمی کنند. از این کشتی ها بیشتر درحالت اجاره یا اجاره ی دربست (CHARTER) استفاده می شود.
اصطلاحات رایج در خطوط کشتیرانی منظم
1ـ حمل کننده (Carrier): به کسی گفته می شود که درقبال دریافت کرایه ی حمل، کالا یا مسافر را، از نقطه ای به نقطه ی دیگر، حمل کند. حمل کننده، به دو زیرمجموعه ی زیر تقسیم می شود.:
2ـ حمل کننده ی عمومی (Common Carrier): حمل کننده ی عمومی، در مسیرهای تحت پوشش خود آگهی می دهد و کالای هر مشتری را که حاضر به خرید خدمات او باشد حمل می کند. حمل کننده ی عمومی، مسئولیت کالا را از زمان تحویل گیری تا تحویل دهی به عهده می گیرد. حمل کنندگان بدون کشتی (NVOC)، حمل کننده ی عمومی هستند.
3ـ حمل کنندگان بدون کشتی Non Vessel Owning Carriers: حمل کنندگان بدون کشتی، خدمات کشتیرانی را بدون داشتن کشتی ملکی ارائه می دهند. بدین شکل که به عنوان فرستنده ی کالا، قسمتی از فضای کشتی را از یک خط کشتی رانی می خرند و سپس به عنوان حمل کننده می فروشند.
حمل کنندگان بدون کشتی، بارنامه ی مجزایی ازطرف شرکت خود، برای مشتری (shipper)، صادر میکنند.(NVOC)، از دید مشتری، حمل کننده (Carrier)، و از دید صاحب کشتی، فرستنده ی کالا (shipper) میباشد.
4ـ حمل کننده ی خصوص Private Carrier: حمل کننده ای است که با مشتری خود وارد قرارداد خاصی می شود و ممکن است خود را از پاره ای از مسئولیت ها، مبرا سازد. به عنوان مثال مالکی که کشتی خود را به شخصی اجاره ی سفری میدهد و در قرارداد، خود را از برخی مسولیت ها مبرا می کند، حمل کننده ی خصوصی می باشد.
5ـ فرستنده ی کالا Shipper: به شخصی گفته می شود که، کالا را برای خود، یا از جانب شخص دیگری، به منظور حمل دریایی، ارسال می کند.
6ـ بارفرابر Freight Forwarder: بارفرابر، یک واسطه، در زنجیرهی خطوط حمل و نقل است که، ترتیب حمل کالای شخص دیگری را می دهد. خدمات بارفرابران، می تواند بسیار متنوع، و شامل موارد زیر باشد:
بنابر آن چه گفته شد، می توان نتیجه گرفت که، بارفرابران Freight forwarder، درحقیقت NVOC هستند.
7ـ گیرنده ی کالا Consignee: شخصی است که کالا، برای او ارسال می شود. گیرنده ی کالا، می تواند خریدار، کارگزار، یا نماینده ی خریدار باشد.
8ـ دریافت کننده Receiver: کسی است که در بندر تخلیه، کالا را از حمل کننده ی دریایی، تحویل می گیرد. برخی از صاحبان کالا، این کار را، خود به عهده می گیرند، و برخی دیگر، یک بارفرابر را، به این کار می گمارند.
9ـ Notify Party: این عبارت، در قالب بارنامه های دریایی یافت می شود، و منظور از آن کسی است که باید توسط حمل کننده ی دریایی از زمان ورود کشتی مطلع شود تا ترتیب دریافت کالا را بدهد. این شخص، می تواند گیرنده یا دریافت کننده ی کالا باشد.
10ـ ICD: یک ترمینال کانتینری درون سرزمینی است که به غیر از اسکله و دریا، تمام امکانات یک ترمینال بندری از قبیل گمرک، محوطه ی کانتینری، و مکانی برای باربندی کانتینرها را دارد. به آن بندر خشک هم می گویند.
11ـ LCL: به کانتینری گفته می شود که کالاهای چند صاحب کالا درآن تجمیع شده است.
12ـ FCL: به کانتینری گفته می شود که، فقط حاوی کالای یک صاحب کالا باشد.
13ـ CFS: مکانی است در بندر کانتینری که در آن کالای عمومی، درون کانتینر، باربندی، یا از آن تخلیه می شود. به طور طبیعی، در CFS، امکانات انبارداری، و جابه جایی کالای عمومی نیز، می باید وجود داشته باشد.
14ـ IMS: سیستم مدیریت اطلاعات.
15ـ B/L: بارنامه