معرفی تگ RFID:
یک تگ RFID یا RFID Tag در ساده ترین شکل خود، از دو قسمت تشکیل شده است: یک آنتن برای ارسال و دریافت سیگنال ها و یک تراشه یا آی سی RFID که شناسه تگ و سایر اطلاعات را ذخیره می کند.
تگ RFID اطلاعات مربوط به شیء را از طریق امواج رادیویی به ترکیب آنتن/بازخوان منتقل می کند. تگ های RFID معمولاً باتری ندارند (مگر اینکه به عنوان تگ های اکتیو یا BAP مشخص شده باشند).
در عوض، آن ها انرژی را از امواج رادیویی تولید شده توسط بازخوان دریافت می کنند.
هنگامی که تگ سیگنال را از بازخوان/آنتن دریافت می کند، انرژی از طریق آنتن داخلی به تراشه تگ منتقل می شود. این انرژی تراشه را فعال و با اطلاعات مورد نظر مدوله می کند و سپس سیگنال را به سمت آنتن/بازخوان منتقل می کند.
در هر تراشه، چهار بانک حافظه وجود دارد:
کد محصول الکترونیکی (EPC)، حافظه شناسایی تگ (TID)، یوزر و رزرو.
هر یک از این بانک های حافظه حاوی اطلاعاتی در مورد چیزی است که برچسب گذاری یا تگ شده یا خود تگ بسته به بانک و موارد مشخص شده دارد.
صدها تگ RFID مختلف در اشکال و اندازه های مختلف با ویژگی ها و مشخصات خاص برای محیط ها، مواد سطحی و کاربردهای مختلف در دسترس است.
از آنجا که کاربردهای RFID بسیار متنوع است، تگ های RFID و روش های دسته بندی آن ها نیز بسیار متنوع است. یک روش معمول برای تقسیم تگ ها، دسته بندی شان به دو نوع قابل انعطاف و سخت است.
نوع قابل انعطاف ارزان تر است. در طرف مقابل، تگ های سخت معمولاً مقاوم تر هستند. تگ ها بر اساس موارد زیر دسته بندی می شوند:
برای انتخاب تگ RFID باید به پرسش های زیر پاسخ دهیم:
نکته کلیدی برای انتخاب تگ، تست انواع مختلفی از تگ ها در محیط روی اجسام واقعی است که می خواهیم با آن ها کار کنیم.
پک های نمونه تگ RFID را می توان برای کاربردهای مورد نظر سفارشی سازی کرد و به انتخاب مناسب رسید.