نقش تراکم در تولید بتن غلتکی

RCC معمولاً توسط یک غلتک لرزشی سنگین، و در بسیاری از موارد، به همراه یک غلتک چرخ لاستیکی متراکم می شود. در غلتک های لرزشی توصیه می شود که وزن ثابت در هر سانتیمتر از عرض خطی چرخ غلتک از kg 30 کمتر نباشد، در حالی که در غلتک چرخ لاستیکی بار هر چرخ باید حداقل 3 تن و فشار تماسی آن باید حداقل MPa 0 /8 باشد. الگوی غلتک زدن شامل دو عبور ثابت (یک حرکت رفت و برگشت) بر روی مصالح تازه ریخته شده برای شکل دادن به آن است که با چندین عبور لرزشی، معمولاً چهار یا بیشتر، دنبال می شود تا زمانی که تراکم لازم به دست آید.

توصیه شده که ویبراتورها برای زمان کوتاهی که غلتک تغییر مسیر می دهد خاموش باشند. سپس فرآیند تراکم با چندین بار عبور غلتک چرخ لاستیکی به پایان می رسد تا هر گونه ترک یا سوراخ های سطحی بسته شود. یک چرخ فولادی پوشیده با لاستیک نیز می تواند هم برای عبورهای لرزشی، تا رسیدن به تراکم لازم، و هم برای فرآیند پرداخت به کار رود. این کار از نظر ایجاد اصطکاک خوب نیز مفید فایده است.

این الگوی غلتک زنی جای بعضی تغییرات را دارد. اگر غلتک های چرخ لاستیکی موجود نباشند، چندین عبور غیر لرزشی نهایی غلتک چرخ فولادی می تواند برای آب بندی سطح انجام شود. با غلتک های مرکب (چرخ فولادی صاف در محور جلو و چرخ های لاستیکی در محور عقب) نیز نتایج خوبی به دست آمده است. عبورهای متوالی غلتک باید به طور متناوب تنظیم شود تا از تشکیل فرورفتگی ها جلوگیری شود. در انتهای هر خط در حال ساخت، رمپ برای عبور دستگاه ها تعبیه می شود.

با مشاهده رفتار بتن تازه تحت عبور غلتک های ثابت می توان به قابلیت تراکم مصالح پی برد. RCC با روانی مناسب به صورت یکنواختی تغییرشکل می دهد. اگر RCC تر باشد، سطح آن براق و خمیری به نظر می رسد و RCC زیر فشار غلتک و حتی پا رفتار الاستیک از خود نشان خواهد داد. بر عکس، اگر RCC خیلی خشک باشد سطح آن غبارآلود و دانه دانه به نظر خواهد رسید و حتی ممکن است در راستای افقی تحت برش قرار گیرد. بنابراین ضروری است که تغییرات میزان آب به شدت محدود شود.

حفظ پیوستگی در طی عملیات روسازی بسیار اهمیت دارد. غلتک ها، به خصوص در حالتی که ویبراتورها روشن هستند، نباید زمانی که بر روی مصالح تازه قرار دارند خاموش شوند زیرا این کار باعث ایجاد ناهمواری در سطح نهایی می شود.

روسازی های ضخیم، با حداکثر ضخامت 60 سانتیمتر، بعضی اوقات برای تجهیزات صنعتی لازم هستند. وقتی ضخامت از 25 سانتیمتر تجاوز می کند، روسازی های RCC معمولاً در چند لایه اجرا می شوند تا از تراکم کافی هر لایه اطمینان حاصل شود. در این موارد، لازم است که چسبندگی خوبی بین لایه ها وجود داشته باشد. این چسبندگی معمولاً با محدود کردن فاصله زمانی اجرای لایه فوقانی به زمان روانی لایه زیرین به دست می آید، همچنین، سطح لایه زیرین باید مرطوب نگه داشته شود.

متراکم کردن لبه های کناری موضوع مهمی است. برای دستیابی به نتایج خوب، لازم است که یک قید جانبی محکم و باثبات، مانند جدول در خیابان های شهری، از قبل در محل قرار داده شود. در غیر این صورت، تراکم و مقاومت کاهش خواهد یافت. بعضی از کارها در زمینه شکل لبه های کناری موفقیت آمیز نبوده است. وقتی شانه برای راه تعبیه می شود، بایستی مشترکاً با لایه RCC متراکم شود.

در این حالت، الگوی غلتک زنی شامل یک بار عبور غلتک ثابت بر روی درز است، به صورتی که دوسوم از طول چرخ بر روی لایه بتنی و باقیمانده بر روی شانه قرار گیرد. پس از آن، یک بار دیگر غلتک ثابت از روی لایه RCC عبور داده می شود، تنها به این منظور که آن را در مقابل شانه فشرده سازد. سپس، تراکم استاندارد می تواند ادامه پیدا کند.

از خشک شدن بتن ضمن عمل تراکم باید جلوگیری شود. این اقدام احتیاطی در روسازی های چند خطه، که در آن یک نوار کناری متراکم نشده می ماند تا لایه مجاور پخش شود. در آب و هوای گرم و توفانی، ممکن است لازم باشد که برای مرطوب نگهداشتن مصالح تا زمان شروع عمل پرداخت، مرتباً بر روی سطح آب اسپری شود. به منظور اجتناب از تشکیل حوضچه آب یا جاری شدن آن بر روی سطح RCC باید دستگاه هایی که برای اسپری کردن به کار می روند، آب را به صورت مه پخش کنند.